Pacjent recenzja

Premiera 16.06.2021

Historia ta wydarzyła się na początku 2000 roku w stanowym szpitalu psychiatrycznym w Stanach Zjednoczonych.

Parker podjął w nim prace, ponieważ chciał być blisko swojej żony, która w owym czasie szykowała się do napisania doktoratu.

Opowieść zaczyna się w miejscu, gdy psychiatra poznaje pacjenta o imieniu Joe, który przebywał w placówce od dziecka.

Ambicja i wiara w swoje umiejętności powoduje, iż od momentu, gdy tylko usłyszał o tym nieuleczalnym przypadku, doszedł do wniosku, że to właśnie on go wyleczy.

Niestety lakoniczne notatki poprzednich lekarzy prowadzących, nie mówiły nic na temat objawów chorobowych Joe’a.

Wyglądało na to, iż od kilkunastu lat jego terapia nie istniała. Wpuszczano do niego tylko dwóch pielęgniarzy i strażniczkę o imieniu Nessie. Cały ten czas przebywał przywiązany w swoim jednoosobowym pokoju. Tajemnicze pogłoski krążące po szpitalu, świadczyły o tym, iż każdy, kto wchodził do Joego doświadczał niesamowicie nieprzyjemnych, wręcz odbijających się na ich zdrowiu doznań. Były to napływające nagle chęci popełnienia samobójstwa lub dokonania morderstwa.

Ambicja Parkera każe mu wierzyć, że dotrze do tego, na co choruje ten tajemniczy pacjent i będzie w stanie go wyleczyć. Nam pozostaje przeczytać książkę, żeby dowiedzieć się, czy lekarzowi rzeczywiście uda się dotrzeć do wyznaczonego celu, a może na niego też zacznie oddziaływać demoniczne ego Joego?

Fabuła książki poprowadzona jest bardzo zmyślnie, gdyż polega na tym, iż lekarz zamieszcza posty na forum, zwierzając się ze swoich przeżyć, większej grupie odbiorców. Taka forma pamiętnika powoduje, iż mamy przeświadczenie, że ktoś opowiada nam prawdziwe wydarzenia, których doświadczył. Właśnie takie miałam odczucie podczas lektury „Pacjenta”. Super ciekawa fabuła i właśnie konstrukcja, powodują, że ciężko się oderwać od tej historii. Głównymi postaciami są Joe i Parker, reszta to po prostu tło dla wydarzeń, które miały miejsce w szpitalu.

Jestem pod ogromnym wrażeniem samego pomysłu, gdyż wydaje się bardzo wtórny, a naprawdę jest zarówno intrygujący, jak i nie często spotykany.
Sam główny bohater wydaje się na początku bardzo pewny siebie, sympatyczny i dokładny. Jednak w miarę upływu czasu gubi się w swojej ocenie sytuacji, przez co staje się bardziej wiarygodny, zgodnie z zasadą „człowiek uczy się na błędach”.

Gorąco polecam, jest to świetna książka!

Książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu nakanapie.pl

#agora

#pacjent

#nakanapie

#renibook