Recenzja książki Wszyscy patrzymy na ten sam księżyc

Każdy z nas na pewno spotkał się kiedyś z odrzuceniem. Ze straceniem swojej miłości. Z zakończeniem ważnej relacji. Każdy z nas poradził (albo radzi sobie dalej) z tą stratą na własny sposób. Jednym się uda, innym się nie uda. O tym jest ta książka. O radzeniu sobie z życiem, o pokonywaniu trudności, o uczeniu się jak żyć bez części siebie.

HISTORIA:

Autorka i narratorka spotkała się z podobną sytuacją. Tak nagle, z dnia na dzień zakończył się jej związek. W jednej chwili wiedzie spokojne, dobre życie, w drugiej - wszystko traci.

ROZDZIAŁY:

Każdy rozdział jest jakoś zatytułowany - słowem (gdy narratorka pisze swoje przemyślenia) lub datą (gdy opisuje swoje wspomnienia). Dzięki datom możemy połapać się, co kiedy się działo (co ciekawe - nie ma tu chronologii. Najlepiej zapamiętywać daty). Tytuły rozdziałów to słowa klucze, dotyczące zawartych w nich przemyśleń. Szczególnie przypadły mi do gustu rozdziały (nieco sarkastyczne) o kobiecie sukcesu czy liście rzeczy do zrobienia, by czuć się spełnionym.

PROBLEMATYKA:

Książka porusza wiele tematów. Życie, miłość, odrzucenie, strata, przemijalność, rodzina, docenianie tego, co się ma, myślenie o przeszłości. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

UNIWERSALIZM:

Ta książka mówi o nas - o odbiorcach. Każdy z nas może utożsamić się z chociaż jedną częścią życia osoby mówiącej. I choć czasem to może przerażać, to może też dawać nadzieję na dobre jutro.

OSOBA MÓWIĄCA:

Jej przemyślenia mogą w nas uderzać. Znajdziemy tu wiele ironii, sarkazmu, słów, które niezwykle w nas trafią. Można powiedzieć, że jest takim mędrcem, znawcą życia, który daje nam porady na podstawie tego, co przeżył. Opisuje nam swoje życie.

LEKTURA:

Tej pozycji wcale nie czytało mi się jakoś łatwo. Z jednej strony współczułam narratorce, z drugiej się z nią nieraz utożsamiałam i czułam smutek przez liczne wspomnienia z mojego życia, z trzeciej - zazdrościłam jej. Że dorosła do tego, co zaczęło się dziać w jej życiu. Tyle sprzecznych emocji… Jest to historia niezwykle prawdziwa. Nie jest łatwa, nie jest całkiem piękna i do końca szczęśliwa. Ale dzięki tej prawdziwości niesie ze sobą wielką wartość. Myślę, że każdy czytelnik może z niej wyciągnąć coś dla siebie, coś, co spowoduje w jego życiu ulgę.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.