Paragraf na miłość recenzja

No witamy się już w kwietniu. Objedzeni?

Dziś przychodzę do was z serią prawniczą, znanej autorki obyczajówek. Ja wcześniej autorki nie znałam, a ta dylogia bardzo mnie zainteresowała. Z opisu brzmiała trochę jak Chyłka od Mroza. Czy podobała mi się? No nie bardzo.

Recenzja będzie raczej długa, ponieważ postanowiłam w jednym poście dodać kilka słów o obu tomach.

Reklama-wydawnictwo czwarta strona

Tom 1.

Autorka zabiera nas w świat prawniczych realiów, żargonu i sprawy sądowej/ kryminalnej. Zacznijmy od tego, że ten tom był dosyć przeciętną książką. Oglądając wiele serialów kryminalnych, mamy niejako wyobrażenie jak to wszystko wygląda i działa, a tutaj było to takie niedopowiedziane. Tak jakby główna historia była tylko tłem, a nie głównym planem. Miała też problem z urywaną akcją, było kilka takich wydarzeń. Ba! Zakończenie też takie jest. Nie było to fajne zakończenie i zachęcenie do sięgnięcia po następny tom, było urwane i mocno bez sensu.
Ja raczej nie czytam książek z prawnikami, jednak mam wrażenie, że w prawdziwym świecie nikt nie mówi do siebie w sposób, w jakim mówili bohaterowie.

Ja też nastawiłam się na śledztwo, jakieś działania prokuratury, po prostu ciekawą fabułę, a tak naprawdę dostałam głównie serio słaby romans. Nie jest to kryminał a obyczajówka z romanse i to mnie bardzo rozczarowało. Niby książkę czyta się szybko, ale jest taka o niczym.
Gdyby nie fakt, że dostałam 2 tomy do recenzji, raczej nie przeczytałabym go, nawet pomimo takiego zakończenia.

Tom 2.

Po jakże uciętym zakończeniu sięgnęłam po następnym tom i trochę żałuje. Męczyłam się niemiłosiernie, bo o ile ten pierwszy tom serio szybko się czytało, tak przy drugim miałam wrażenie, że tylko stoję w miejscu. Oczywiście w 1 tomie sprawa się nie zakończyła, jak się domyślamy w 2 też nie. Mam wrażenie, że o niej już nikt nie pamięta. Już nawet nie chodzi o to, że jest spychana na taki dalszy plan,
ona jest po prostu zapomniana.

Mamy jeszcze bohaterów, którzy byli tacy nijacy, ja po tygodniu od przeczytania już nie pamiętam ich imion. Ich relacja opiera się na typowym „nie chce, ale jednak chce” a tego okropnie nie lubię.

Po trzecią część nie sięgnę, za bardzo się wynudziłam i czuje, że zmarnowałam czas na nie. A w tym czasie mogłam czytać coś zupełnie innego i fajnego.

Miejmy też na uwadze, że jeśli mi się coś nie podobało, nie znaczy to, że wam też nie będzie się podobać. Ja liczyłam na kryminał, a dostałam obyczajówkę, a tego gatunku z reguły nie czytam, bo mnie okropnie nudzą. Jeśli wam się podobała ta seria, bądź jesteście fanami autorki, to super, cieszy mnie to.

I to nie tak, że ja od początku byłam źle do nich nastawiona. Tom 1 na początku mi się podobał i bawiłam się dobrze, jednak później autorka poszła w pogłębianie relacji romantycznych, a nie sprawy sądowej. Dla mnie ta seria to takie 2/5 ⭐️ a serio chciałam, żeby mi się spodobała.