Nie hańbi recenzja

Podobno praca leży na ulicy. Wystarczy się o nią potknąć. Dopiero gdy przyjdzie nam zmierzyć się z rynkiem pracy, uświadamiamy sobie, jak pusty jest to frazes. Jak nie łatwo znaleźć zatrudnienie po studiach, jak wśród setek ogłoszeń odszukać miejsce pracy z godziwą zapłatą, normalnym szefem i sympatycznymi współpracownikami. O tym, jak trudno jest wyszukać dobrą i stabilną pracę, opowiada Olga Gitkiewicz w książce "Nie hańbi".

Od premiery książki minęło siedem lat. Wydawałoby się, że jest to cała wieczność. Naturalne jest, że rynek się zmienia, wkraczają nowe technologie, które zastępują rzemieślników. Jest, szybko, dynamicznie, ale czy bezpiecznie i z poszanowaniem praw pracownika?

Nie bardzo rozumiem zamysł tej pozycji. Mam poczucie, że autorka nie miała pomysłu, co tak naprawdę chce opowiedzieć i co przedstawić. Z jednej strony czytamy wspomnienia jej rodziny, ich prace w fabryce w Żyrardowie, a z drugiej Gitkiewicz opisuje sytuacje w urzędach pracy, niemoc urzędników i mobbing w dużej firmie. Tak naprawdę mamy tu zlepek nie bardzo pasujących do siebie tematów, które, co prawda zahaczają o tematykę zatrudnienia, ale nie mają ze sobą żadnego powiązania.

To mógłby być dobry reportaż o patologii na rynku pracy, o przemocowych zachowaniach ze strony szefów, czy pracowników. O trudności w znalezieniu zatrudnienia i o wykluczeniu na rynku pracy. Temat jest niezwykle ważny, a został tak delikatnie potraktowany, wręcz muśnięty. To tak jakby z jajka pozostawić skorupkę i mamić innych, że produkt jest smaczny. No nie jest, bo nie ma środka. Została pusta wydmuszka.

Całe szczęście, że autorka w dość krótki sposób opisała temat. Gdyby w takim stylu dopisała dwieście, może trzysta stron, to nie wiem, jakbym przetrwała te męki. Jedynie wywiad z pracownikami urzędu pracy jako tako się broni. Choć nie ukrywam, że liczyłam na więcej.

"Nie hańbi" to pozycja, która nic nie wnosi, nic nie dodaje do dyskursu. Szkoda, bo liczyłam na więcej. Sądziłam, że w tej krótkiej pozycji znajdę całą esencję rynku pracy. Znalazłam, ale pchli targi. Na którym jest wszystko i nic.