Zaufaj mi recenzja

Jak często sugerujecie się recenzjami innych? Zdarza Wam się sięgnąć lub nie po książkę, tylko dlatego, że recenzje o niej były takie, a nie inne? Ja rzadko kiedy czytam opinie o książkach, które planuje przeczytać. Przeważnie przy wyborze danej książki biorę pod uwagę tylko opis wydawcy i to mi wystarcza. Tym razem było inaczej. Opis mnie zaciekawił i z głupoty postanowiłam poczytać opinie o książce i to był mój błąd. Książka sporo u mnie przeleżała, zanim postanowiłam dać jej szansę. Jak myślicie, czy było warto?

Jak żyć, gdy nie można mieć dzieci? Trudne pytanie. Biorąc pod uwagę fakt, że niektórzy usilnie się starają, żeby mieć dzieci, i nie mogą, a inni mają dzieci i o nie nie dbają. I gdzie tu sprawiedliwość? Bezdzietność bywa też różnie przeżywana – od ulgi, że można życie przeżyć po swojemu, aż po rozpacz i depresję, ponieważ nie udało się zrealizować jednego z największych pragnień.

Ellen nie może mieć dzieci, z tego powodu jej małżeństwo się rozpada. W pociągu kobieta, która przedstawia jej się imieniem Kathryn, daje jej na chwilę do potrzymania swoją trzymiesięczną córkę Mię. Kobieta musi pilnie odebrać telefon. Ellen bierze na ręce Mię, a Kathryn w tym czasie wysiada z pociągu. Skołowana Ellen nie wie, co zrobić. W torbie dziewczynki znajduje kartkę, a na niej apel:

"Proszę, chroń Mię. Nie ufaj policji. Nikomu nie ufaj".

Co w tym przypadku zrobi Ellen? Czy uszanuje prośbę Kathryn i ochroni Mię, czy wręcz przeciwnie poszuka najbliższy komisariat i odda małą? Od teraz życie Ellen zostanie wywrócone do góry nogami. Będzie śledzona, zostanie uprowadzona, padnie ofiarą włamania i napaści we własnym domu. I to wszystko tylko dlatego, że ona nigdy nie zostanie matką, a okazja potrzymania na chwilę cudzego dziecka przesłoniła jej racjonalne myślenie. Kim jest Mia i dlaczego wszyscy pragną ją mieć? Okazuje się, że ta sprawa jest bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać.

Dzieci najpierw zamartwiamy się gdy są małe, gdy dorastają. Choroby, zadławienia, strome schody, otwarte okna, auta na ulicy, rozmowy z obcymi i milion innych rzeczy, które czyhają na nasze pociechy, to wszystko spędza nam sen z powiek. Gdy są dorosłe, człowiek oszukuje się, że najgorsze mają już za sobą. Ale teraz jest trudniej, bo nie można ich już chronić, nie można przytulić i osłonić jak kiedyś, a zagrożenie nadal istnieje. Tylko inne.

Książka wciąga już od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca. Niesamowite zwroty akcji, nieprzewidziane i zaskakujące sytuacje to wszystko sprawia, że czytasz i chcesz więcej. Nie masz chwili na zastanowienie. Tutaj ciężko cokolwiek przewidzieć. Autor sprytnie manipuluje czytelnikiem. Wprowadza chaos i zamęt, by na koniec zaskoczyć.

Polecam!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las.