Pan tu nie stał recenzja

Zatem, zamiast któregoś z poczytnych kryminałów pt. „Człowiek/Mężczyzna/Kobieta, który/która…”, na wakacje brać trzeba eseje Gondowicza, zabawa świetna, tylko na lepszym poziomie. Zaczytujmy się w genialnym opisie śmierdzących serów (wprost od Emila Zoli), ćwiczeniach stylistycznych z Prousta, inspiracjach mitologicznych i malarskich w „Pani Bovary”, lepkiej historii niepewnych praktyk Lewisa Carolla, historii Strindberga ściganego przez Przybyszewskiego i wielu innych, fascynujących opowieściach, dzięki którym literatura wciąż smakuje mi tak samo świeżo, jak za pierwszym razem. Gondowicz wcale nie jest zbieraczem niepotrzebnych, skazanych na zasłużoną śmierć informacji. To perły, które wzbogacają naszą wiedzę, a często ją absolutnie zmieniają. Dzięki takim ludziom jak Jan Gondowicz, może część ludzi sięgnie po np. „Panią Bovary”. I zapomni o bredniach nt powieści realistycznej i bezstronnym narratorze we wspomnianej książce…
Więcej na: http://www.ksiazeizebrak.pl/node/1449