Pierścień ognia recenzja

Lubicie książki odwołujące się do mitologii? Ja bardzo, dlatego z chęcią sięgnęłam po serię Kroniki Atlantydy. Cykl nie dość, że porusza problem zatonięcia tytułowej wyspy, to często odwołuje się do wierzeń starożytnych Egipcjan. Co nie jest zbyt popularne w literaturze, ponieważ najczęściej autorzy skupiają się na mitologii greckiej, czy też rzymskiej.

Za mną już drugi tom tej serii, a mianowicie „Pierścień ognia”. Rozpoczyna się on bezpośrednio po zakończeniu części pierwszej, postaram się więc nie zdradzać za dużo z treści, by nie zepsuć komuś przyjemności z czytania. W każdym razie anioł nie dotrzymał danej Taris obietnicy i ta musi pogodzić się z bolesną stratą. Nasi bohaterowie nadal skupiają się na odnalezieniu kolejnych insygniów, umożliwiających powrót na Atlantydę. Nie jest to jednak łatwe, piętrzą się kolejne problemy, pojawiają następne zagadki i niebezpieczeństwa.

Oj działo się w tym tomie. Wprawdzie jest on fabularnie trochę podobny do części pierwszej. Mamy wprowadzenie, rozwiązywanie kolejnych zagadek i mocny finał. Jednak zupełnie nie możemy się nudzić. Początek to emocjonalny rollercoaster, wraz z Taris przeżywamy jej stratę. Jej uczucia są tak dobrze napisane, że naprawdę współczułam naszej bohaterce. Nawet troszeczkę żal było mi Azraela, ale to co potem odwalił, to dziecinada. To i późniejsze zachowanie Horusa, to jedyne elementy, które poprawiłabym w tej książce, ponieważ zupełnie nie pasują do wizji odwiecznych bóstw. Dużo bardziej polubiłam naszą główną bohaterkę, a Kimmy to już rozwaliła system. Rozwój tej postaci jest niesamowity i chciałabym więcej tej bohaterki w następnym tomie. Bardzo intryguje mnie też Set, a biorąc pod uwagę końcówkę książki, jestem ciekawa co jeszcze nam ciekawego ta postać przyniesie. Na korzyść powieści przemawia także odwoływanie się nie tylko do mitologii egipskiej, ale także historii Izraelitów, Macedończyków, czy też Greków. Jest to bardzo ciekawy zabieg. Podoba mi się również to, że narrację mamy z punktu widzenia 2 postaci.

Podsumowując, książkę czytało mi się bardzo dobrze, miejscami wręcz nie mogłam się oderwać. Dobrze, że do premiery kolejnego tomu zostały tylko 2 tyg.