Popioły na rozstajach recenzja

Po której stronie należy stanąć mając magię w sobie.

Autor: @justyna1domanska ·2 minuty
3 dni temu
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
Kapitan Asger Sidort zostaje wysłany do swojego rodzinnego domu Na skałce. Spotyka się tam ze swoją matką, która dla wielu ludzi jest legendą. Niestety w jej oczach, kapitan jest nikim i nic nie znaczy. Na domiar złego, z miasta zostaje przysłany oddział, którym dowodzi major Syla. Bezwzględny typ, który ma za nic mieszkańców okolicznych wsi. Po jednej z napaści kapitan przeciwstawia mu się, w związku, z czym będzie musiał ponieść ogromne konsekwencje. A ostrzegał go i to nie raz pułkownik, aby trzymał swój niewyparzony język za zębami. Kolejny raz nie posłuchał, a ja kolejny raz przekonałam się, że Asger ma serca po bardzo właściwej stronie.

Magia zaczyna dochodzić do głosu. Coraz bardziej sobie poczyna i teraz na dwoje babka wróżyła. Czy to dobry znak? Czy jednak ludzie władający magią powinni bardziej uważać? Pewnie jak zawsze są dwie strony medalu. Ci, którzy chcą nie wypaść z łaski, podporządkują się nowej władzy, a ta skrzętnie ich umiejętności wykorzysta. Ci zaś, którzy wiedzą, że takie działania są krótkowzroczne, będą się chowali przed złymi spojrzeniami, a do siebie dopuszczą tylko ludzi prawych, którzy na to zasługują.

Wiele się wydziało w tej części. Ileż było zwrotów akcji, a ileż zdziwień?! Asger umiejętnie wykorzystuje swoją znajomość domu rodzinnego, co przyniesie mu i jego oddziałowi wiele korzyści, a nie raz i skórę uratuje. Niestety dla niego, Rebelia wygrywa, a dla takich jak on nie ma już miejsca. Jego życie zostaje kolejny raz zagrożone (w sumie, to nie wiadomo, czy da się zliczyć, ile razy był o krok od śmierci?). Jednakże nie można zapomnieć o jego największym wrogu. Generale Noredanie. To jest zło w czystej postaci. Gdybym wierzyła w diabły, to właśnie tak bym go sobie wyobrażała. Człowieka, który musi mieć, to co sobie upatrzył. Jeśli jednak jakimś cudem nie może tego mieć, to z wielką rozkoszą sprawi mu ból i to tak niewyobrażalny, że aż namacalny przez kartki książki. Jego spotkanie z Sidortem, po raz kolejny wywołało u mnie ciarki. Jak bardzo kibicowałam kapitanowi i jak bardzo cierpiałam razem z nim. Tu jednakże nie chcę czegokolwiek spojlerować, gdyż odsyłam Was do książki, abyście sami się przekonali, kto wyszedł z tej bitwy zwycięsko.

Na pewno jedną z najważniejszych podwalin kapitana i jego oddziału jest przyjaźń. Ileż razy Sidort mógł się przekonać, iż mając takich przyjaciół, może właściwie wszystko. Czym sobie zaskarbił tak bardzo tych ludzi i dlaczego stali przy nim niezłomnie, sami narażając się na śmierć? No właśnie. Aby to zrozumieć, trzeba przeczytać trylogię Opowieści Starych Drzew, do czego bardzo Was zachęcam, żałując tylko jednego. Szkoda, że już koniec i nie przeczytam dalej ich historii i nie poznam losów bohaterów, którzy tak bardzo zagościli w moim sercu.

Moja ocena:

Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Popioły na rozstajach
Popioły na rozstajach
Agnieszka Osikowicz-Chwaja
8/10
Cykl: Opowieści starych drzew, tom 3

Ci, którzy nie odnajdą się w nowej rzeczywistości, zginą. Rebelia zmierza do ostatecznego zwycięstwa. Chciałoby się powiedzieć, że nadchodzi szczęśliwe zakończenie. Nic bardziej mylnego. Zwycięzcy ni...

Komentarze
Popioły na rozstajach
Popioły na rozstajach
Agnieszka Osikowicz-Chwaja
8/10
Cykl: Opowieści starych drzew, tom 3
Ci, którzy nie odnajdą się w nowej rzeczywistości, zginą. Rebelia zmierza do ostatecznego zwycięstwa. Chciałoby się powiedzieć, że nadchodzi szczęśliwe zakończenie. Nic bardziej mylnego. Zwycięzcy ni...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @justyna1domanska

Strzyga
Przeszłość, która manipuluje teraźniejszością

Poznań. Cmentarz. Jeden z grobów jest otwarty a w nim, ktoś sprofanował leżące tam zwłoki, umieszczając głowę między biodrami, a pomiędzy żebra wbił dwie kości. Sprawa j...

Recenzja książki Strzyga
Zbrodnia bez kary
Każdy zbrodniarz musi zostać ukarany. Pytanie tylko, czy aby na pewno to się nam ludziom udało?!

Książka, która rozwala myślenie o zbrodni i karze. Dziennikarze śledczy postanowili rozprawić się z historią i zbadać ilu ze zbrodniarzy wojennych zostało należycie lub ...

Recenzja książki Zbrodnia bez kary

Nowe recenzje

Rok 2022
Rok 2022
@Anna30:

Twórczość Wojciecha Kulawskiego jest mi bardzo dobrze znana, gdyż miałam okazję przeczytać nieco wcześniej przeczytać d...

Recenzja książki Rok 2022
Kurzol. Kto ukradł pamięć?
Kto ukradł pamięć?
@paulina2701:

Czy są książki, które przyciągają niczym magnes? Czy są książki, które można czytać wiele razy i się nam nie nudzą? Czy...

Recenzja książki Kurzol. Kto ukradł pamięć?
Psy gończe
"Z prochów wróży się tylko odrobinę lepiej niż ...
@Oliwia_Anto...:

@Obrazek#współpracarecenzecka Psy gończe - Joanna Ufnalska Dziękuję wydawnictwu PulpBooks za możliwość poznania te...

Recenzja książki Psy gończe
© 2007 - 2024 nakanapie.pl