Pocałunek gwiazdy recenzja

,,Kiedyś nie wierzyłem, że diabeł może podnieść się z upadku.
Ale Mia uwierzyła, że mieszka we mnie dobro."

Mia jest samotną matką, z bagażem traumatycznych przeżyć. Przerażona i smutna kobieta, marzy o pełnym spokoju i bezpieczeństwa życiu, dla siebie, jak i swojej rodziny.
Leif jest mrocznym muzykiem, który ciągle walczy ze swoimi demonami.
Oboje muszą stawić czoła życiu, problemom oraz wielkiemu pożądaniu, które zapłonęło w nich od pierwszego spotkania. Czy dadzą radę poskładać swoje życia w jedno, wspólne?

Bardzo wiele pochlebnych opinii słyszałam o tej książce, ale moje odczucia, po jej przeczytaniu są bardzo mieszane.
Podobało mi się to, że Autorka świetnie przeplatała wątek relacji Mii i Leifa z całą otoczką świata muzyki, z którego się wywodzili. Jako, że Leif jest muzykiem, a Mia siostrą znanego gitarzysty, to wątek muzyczny jest spory i idealnie wpasowany w całą historię.
Kolejna rzecz, która mnie ujęła to sama relacja obojga bohaterów. Nie jest ona słodka niczym miód, mdła, czy prosta. Wręcz przeciwnie. Spotkanie dwóch tak bardzo złamanych serc to mieszanka emocji, bólu, niepewności oraz strachu. A do tego jeszcze niewyobrażalna moc przyciągania... Ta książka, aż kipi magnetyzmem i iskrami pożądania. Czuć kołatanie serca, przyspieszony oddech oraz wszelkie wątpliwości bohaterów, co do wspólnego życia. Czytało się ją szybko, chociaż irytował mnie, a czasami wręcz nawet już bawił, podniosły i patetyczny nastrój, który w niej dominuje. Nie mam pojęcia, czy był to celowy zabieg Autorki, by podkreślić artystyczny wątek tej pozycji, czy być może jest to Jej styl pisania. To nasze pierwsze spotkanie, więc ciężko to określić. Ale totalną abstrakcją było dla mnie to, że niespełna dwulatek wypowiadał się pełnymi zdaniami i to w bardzo inteligentny sposób. Tak samo, jak i wszyscy bohaterowie, którzy mówili, jakby deklamowali wiersze lub poematy. Opisy scen, uczyć, wydarzeń są również w w tym stylu i zawierają niewyobrażalną ilość epitetów i metafor.
Jako całość oceniam ją dobrze i stwierdzam, że nie jest ona łatwą lekturą. Zarówno przez dużą ilość emocji, które w sobie zawiera, jak i styl, w którym została napisana.