Pogorzelisko recenzja

na duszy cierpienie
za mamą tęsknota
o ojcowskiej uwadze marzenie
została tylko zgryzota

serce odrzucone
nie zazna już ukojenia
nienawiścią zmącone
nie doczeka zapomnienia

mury przeszłości skruszone
prawdy nadchodzi godzina
pogorzelisko ich dusz ugaszone
i nie ma już słowa rodzina

Wiara. Nadzieja.
Że uda od dna się odbić.
Z upadku się podnieść.
Powstać. Na nogi stanąć.
Zostawić za sobą tamten czas.
Zadrę. Dla córki. Dla siebie.
Lecz wstać tak trudno.
Nie poddać się.
Odpuścić.
Zapomnieć.
Trudno tak.

Tak bardzo żal, gdy nie ma już sił. Gdy słabość ciągnie w dół. Gdy łzy twarzy płyną. Gdy wczepione głęboko w duszę ciernie, ciążą. W jego ramionach córka. Już nigdy nie wypuści jej z rąk. To jedno może jej obiecać.

W ich duszach mrok.
Tańczy. Plącze się. Rozpływa.
W ciemności.
W nicości.
W szarości.

Zło roztacza swój krąg. Brudne łapska wyciąga. Na wierzch wydobywa najgorsze. Raz cicho szepce, raz głośno wybrzmiewa. Karmi się lękiem i ułomnością. Niby ojciec, a w środku potwór. Niby ojciec, a obcy ktoś. Uratował go, niszcząc. Pomógł, na cierpienie skazując. Dał życie, odbierając je. Ze złudzeń odarł jego świat. Odrzucenie w nim pozostawił i nienawiści cień.

Słabość w samotności odnajduje wytchnienie.
Tamta noc w jej umyśle.
Się schowała.
Na duszy rozlała.
Tęsknotę utkała.

Nie można żyć bez prawdy. A z nią żyć trudno tak. Wiedzieć to ból, nie wiedzieć większe cierpienie. Oczy w dal patrzą, w sercu bezsilności pragnienie. Nie ma już dobrych snów. Zostały tylko powidoki. Złudne obrazy. Odebrane nadzieje.

„ Pogorzelisko ” to wrażliwość i wiele prawd. Dużo tęsknot i umęczonych ludzkich dusz. Zagubieni w smutku. Skrzywdzeni. Na barkach niosący traumy. Doświadczeni bólem ludzie. Jak ta proza ze mną rezonuje. Jak wciska się we mnie mocno. Wgryza pod skórę. Zakorzenia się we mnie. Jak osacza mrokiem, a jednocześnie pięknem obdarza. Emocjonalną głębią. I żalem. Za bezpowrotnie utraconymi nadziejami. Za tymi pokruszonymi, pokiereszowanymi ludźmi. Za końcem, który musiał wybrzmieć. I w sercu moim zostawił łzę.

Czytajcie. Warto.