Pogorzelisko recenzja

Żywioł rozniecony z małej iskry jest nie do zatrzymania. Krętą ścieżką zepsucia prowadzi do zagłady, paraliżując w strachu. Gęste, czarne kłęby dymu rozchodzą się po okolicy, otulając szczelnie kokonem przerażenia. Języki ognia niczym węże wdzierają się do wnętrza duszy, zabierając całą życiową przestrzeń. Rozgrzane do czerwoności winy przeszłości wracają. Ciężar piętna doskwiera żłobiąc korytarze pełne ran, a te niezabliźnione sączą toksyczny jad. Ogień pozornie uspokaja tworząc teatr złudzeń. Pułapka wspomnień pochłania paląc do krwi.

"...przeszłość była tym miejscem, w którym powinna szukać wskazówek. Czas kneblował prawdzie usta, zasłaniał oczy i rzucał w wir zdarzeń, które wciągały pod powierzchnię".

Gdy zostaje odnalezione ciało Grzegorza Ignaczaka, podkomisarz Lazar musi zmierzyć się z zagadką śmierci, która prowadzi przez labirynt bolesnej historii. Demony przeszłości niepokoją, skrywając wiele niewyjaśnionych tajemnic.

Thriller naznaczony utratą, przesiąknięty smutkiem. Mocny. Trudny. Osacza niepokojem. Skonstruowany z ogromną wrażliwością, trafnie oddając istotę zła. Autor precyzyjnie ukazuje życiowe rozterki okraszone silnymi emocjami. Ciemna strona natury, skrywana głęboko, wyłania się nagle, w najmniej oczekiwanym momencie.

Rodzina. Relacje. Wybory. Przemilczenia.
Porzuceni. Niewysłuchani. Niekochani. Pełni rozczarowań i słabości.

Bezustanne oczekiwanie na troskę, zaopiekowanie, ale mur obojętności jest nie do skruszenia. Nieme ściany są jedynymi świadkami pragnień i powiernikami sekretów, "zło wsiąka w cegły, karmi się lękiem ". Zagubienie w otaczającej codzienności i błędy, które prowadzą do nieszczęść. Ból utraty, niespełnione nadzieje prowadzą do depresji. Pozostają niezatarte ślady. Nigdy nie znikną.

Lazar z pomocą Urygi próbuje dotrzeć do prawdy zbrodni, a tropy prowadzą do dawnych lat i traumatycznych zdarzeń. Śledczy gubią się pośród życiowych zawirowań. Upadają, poszukując sensu, a pęknięcia są dojmujące. Życie dopada i rzuca ponownie w otchłań nicości. Niekończąca się fala nieszczęść.
Grzechy przeszłości wyłaniają się i rzucają długie cienie, kierując tam gdzie "najtrudniej podejrzewać ludzi, którzy najwięcej dla ciebie znaczą". Szukanie ukojenia w alkoholu, który "krąży w żyłach i przyjemnie plącze myśli". Uzależnienie niszczy, odbiera kontrolę, pogrąża.

Każdy ma swoją rzeczywistość, swoją własną opowieść utkaną z przerażających doświadczeń, trudności, toksycznych relacji i przykrych wspomnień. Każdy ma okrutną przeszłość, okrytą piętnem, które trwa latami. Każdy skrywa w sobie mrok i pogrąża się w nim.

Historia, która rozłożyła mnie emocjonalnie. Tu nie ma barw. Tu jest szarość przygnębiająca i niemoc. Potrafi rozjątrzyć zagojone rany.
Nostalgiczna podróż, która osiada na dnie serca.
Wyborna powieść przesycona cierpieniem.
Polecam bardzo. Czytajcie!