Napraw mnie recenzja

Gdy zgłaszałam się do recenzji książki "Napraw mnie" nie miałam przeczytanego pierwszego tomu, czyli "Zniszcz mnie". Gdy się zgłaszałam, od razu zakupiłam pierwszy tom i postanowiłam czytać jeden po drugim. Opinie obydwu książek były bardzo pochlebne, a oceny na przeróżnych portalach całkiem wysokie, dlatego właśnie zdecydowałam się na przeczytanie ich. Niestety pierwszy tom nie przypadł mi do gustu, ale słyszałam, że drugi jest lepszy, więc liczyłam na poprawę.

Jak możemy dowiedzieć się z opisu na okładce, Amy i Barry będą pracować w tej samej agencji reklamowej. Już ich pierwsze spotkanie przyprawiło mnie o ciarki żenady... Kto normalny każe swojemu pracownikowi i przyszłej pracownicy uprawiać seks na zgodę? Jacy współpracownicy po kilku dniach obstawiają, kiedy w końcu główna para bohaterów to ze sobą zrobi?

Co do Amy i Barrego - zachowują się jeszcze bardziej niedojrzale niż w pierwszej części. Niby mówią, że dopadła ich dorosłość, rutyna, praca zawodowa itd. A zachowują się tak dziecinnie, że brak mi słów. Jeszcze więcej niedopowiedzeń, jeszcze więcej kłótni, jeszcze więcej podchodów i tyle samo rezygnacji.

Chore było dla mnie myślenie Barrego, który niby chciał się znowu związać z Amy, ale jak się spotykali to nagle mieszał ją z g*wnem... Serio, to nie było błoto, tylko mocne, rasowe, śmierdzące g*wno. Pewne zdarzenie, które otworzyło mu oczy i stwierdził, że postępuje źle, było dla mnie przelaniem czary goryczy. Zachował się tak paskudnie, że straciłam co do niego jakiekolwiek resztki sympatii. A Amy? To chyba jakaś masochistka, skoro po tym wszystkim dała mu jeszcze szansę.

Przebrnęłam przez to i dobrnęłam do momentu, gdzie oboje otrzeźwieli. Zaczęli się lepiej do siebie odnosić, więc znów troszeczkę chciałam, aby się ze sobą dogadali, wszystko wyjaśnili i zeszli. Przecież jak przez całą książkę było źle to teraz musi być przecież dobrze, prawda? A guzik. Autorka postanowiła dać plot twist i wstęp do kolejnej części.

Ogólnie uważam, że pomysł był dobry, ale gorzej z wykonaniem. Miałam wrażenie, że autorka nie wiedziała jak pociągnąć tę historię i była przez to bardzo chaotyczna. Humor zaprezentowany w książce i wiele wypowiedzi bohaterów były tak słabe, że łapał mnie cringe. Całą książkę czytałam bez większej chęci, chciałam po prostu dotrzeć do końca. Plus dla pięknych, subtelnych okładek.