Stulecie winnnych. Początek recenzja

W pierwszej części sagi "Stulecia Winnych" cofamy się do 1874 roku, w których Bronisława poślubia Antoniego Winnego. Bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania tej książki, ponieważ zwinnie wpleciona jest w nią historia Polski, jednocześnie nie jest nudna. Tak wiele tu się dzieje! Autorka ma lekkie pióro, świetnie opisuje wiele informacji w logiczny sposób, dlatego niełatwo się pogubić. Ta książka wydaje się być tak prawdziwa, kiedy opisuje trudy zwykłego życia w XIXw., kiedy jeszcze naczynia trzeba było myć wodą i piaskiem. Krok po kroku poznajemy rodzinę Winnych, która dosyć szybko się powiększa, co było raczej normalne w tamtych czasach. Każde z piątki dzieci Broni i Antoniego jest inne, a jednak wszyscy są podobni. Bronia jako jedna z nielicznych potrafi czytać i nauczenie tego całej rodziny staje się dla niej celem. Antoni jest ciężko pracującym zdunem, który mimo wielkiej miłości do swojej żony, nie potrafi odmówić sobie alkoholu. W 1874 roku młodej dwójce jest ciężko na swoim. Każdego dnia walczą o przetrwanie, a jednak tak bardzo się kochają. Ta powieść przedstawia nam, czytelnikom jak wyznać komuś uczucie, nie mówiąc tego dosłownie. Dla mnie był to świetna przygoda i lekcja historii, bo w codzienne życie bohaterów mamy wplecione sytuacje państwa. "Stulecie Winnych" to przegenialna książka, która nie zajmie nam wiele czasu, ale na długo pozostanie w naszej pamięci. Ja już wiem, że nie przeczytałam jej tylko raz, a w przyszłości będę do niej wracać. Nieczęsto trafia się na powieści przyjemne i tak mądre jednocześnie. Dzięki niej doceniłam swoje życie, które w porównaniu z życiem Broni, jest lekkie i łatwe. Książka zawiera bardzo dużo wątków, jednak najbardziej zapada mi w pamięci siła pracy. W tej powieści wszyscy pracują, a różne sposoby, to niesamowite. Niewątpliwie jest to jedna z moich ulubionych książek, a gdybym nadal chodziła do szkoły, odnosiłabym się do niej na niejednej rozprawce.
Według mnie, jest to dzieło godne polecenia. Jestem przekonana, że nie będziecie żałować, że poświęciliście jej czas.