Dwudziesta trzecia recenzja

,,Dwudziesta trzecia" Beaty i Eugeniusza Dębskich to pierwszy tom z serii o Tomku Winklerze. Jest on byłym policjantem, który został wydalony ze służby, przez aferę dotyczącą wrocławskich lekarzy, za przestępstwo, którego nie popełnił. Jakiś czas później do Tomasza zgłasza się biznesmen, którego żona została zamordowana rok wcześniej. Prosi on mężczyznę, aby zajął się tą sprawą i sprawdził, czy podejrzewany przez niego lekarz jest zamieszany w owe morderstwo. Tomasz zgadza się i przeprowadza własne śledztwo, które okaże się nie do końca tak proste jak mu się wydawało. Lekarz wydaje się czysty, ale czy na pewno? Czy sprawa z przeszłości, o której dowiedział się Tomek, może mieć związek z morderstwem kobiety?

Styl pisania autorów jest bardzo prosty, momentami wręcz potoczny. Znajdziemy tu wulgaryzmy, które moim zdaniem czasem dobrze wpasowały się w sytuacje, ale w niektórych momentach były niepotrzebne. Na minus są też pewne niepotrzebne szczegółowe opisy, przykładowo gry w karty. Natomiast na plus są te, które przedstawiają nam głównego bohatera i jego relacje z innymi bohaterami oraz wplatany przez autorów humor.

Bohaterowie są bardzo dużym atutem tej książki. Są barwni i charakterni, nie są sztampowi. Dobrze przedstawiony jest ich rys psychologiczny, choć nie jest to książka stricte skupiająca się na psychice bohaterów. Zdecydowanie moją ulubioną postacią jest babcia Roma. Sam główny bohater Tomek jest bardzo inteligentny i ciekawy, ciężko się domyślić co postanowi zrobić w następnej kolejności, a jego relacja z babcią jest cudowna. Relacje między bohaterami są bardzo dobrze scharakteryzowane w książce.

Fabuła również jest bardzo ciekawa. Poruszane są tutaj wątki między innymi miłości do rodziców i dziadków, odrzucenia, problemów osób sparaliżowanych, traumy. Zagadka kryminalna, którą dostajemy w tym tomie, niezwykle mi się podobała. Początkowo trochę mi się dłużyła i można się było spodziewać jakichś zwrotów akcji, ale gdy już je dostaliśmy to zaczęło się robić naprawdę ciekawie! Nie spodziewałam się, że historia może pójść w taką stronę. A zakończenie? Bardzo dobre! Zdecydowanie nie udało mi się go przewidzieć, co więcej podobało mi się.