Nie mówiąc nikomu recenzja

Prawda nie zawsze jest jedna

Autor: @gala26 ·3 minuty
2021-03-11
2 komentarze
23 Polubienia
„Rodzina to państwo w państwie. Może dziać się dobrze lub nie, ale świat nie powinien o tym wiedzieć”.

„Nie mówiąc nikomu” to jedna z oryginalniejszych powieści obyczajowych, jaką ostatnio przeczytałam. Dojrzała, doskonale skonstruowana. Absorbująca i wciągająca. Powieść o troskach dnia codziennego, miłości, kłamstwach, niedomówieniach. Autorka kawałek po kawałku niczym puzzle, odsłania fragmenty historii. Trójka bohaterów. Laura i Maksymilian, małżeństwo z kilkunastoletnim stażem, dwójką dzieci i ustabilizowanym życiu opartym na kłamstwie i pozorach oraz Urszula, nazywana potocznie Uką, która na własne życzenie żyje jak nędzarka, na krawędzi społeczeństwa niczym wyrzutek.

Laura i Maksymilian, oboje kłamią, każdy ma swoje tajemnice, które podstępnie niszczą ich relacje. Ona uwikłana w sieć swoich sekretów i niedopowiedzeń. On od lat żyje ze swoją tajemnicą, nienawidząc siebie. Coraz mniej ze sobą rozmawiają, pojawia coraz więcej żalów i pretensji, które ich rozdzielają. Cierpią z tego powodu ich dzieci. Zapomnieli, że małżeństwo, to pasmo kompromisów i tylko szczera rozmowa jest uzdrawiająca. Kłamstwo rodzi kolejne kłamstwo. Żyją w bańce iluzji, w sieci, którą sami utkali. Kiedy prawda powoli zaczyna wychodzić na jaw, wtedy to poukładane życie ulega rozsypce.

Autorka ma niezwykły zmysł obserwacji codzienności i przenoszenia historii na pozór zwykłych na papier. Potrafi wstrząsnąć czytelnikiem i zmusić do refleksji. Porusza trudne tematy, kontrowersyjne, ale nikogo nie ocenia. Pokazuje konsekwencje błędów życiowych.

Zatajanie prawdy nie doprowadzi do niczego dobrego. Człowiek, który nie potrafi się zaakceptować i nie ma dla siebie szacunku, nie potrafi innych właściwie kochać. Rodzice, którzy tłamszą swoje dziecko słowami ”Nie możesz”, „Nie umiesz”, „To ci się nie uda” wyrządzają mu krzywdę, sprawiają, że wyrasta na osobę zakompleksioną, zamkniętą w sobie niemówiącą prawdy, która nie wierzy w swoje umiejętności. Małżonek, który w imię wyższego dobra, ubezwłasnowolnia w cudzysłowie partnera doprowadzi prędzej czy później do buntu. Ojciec, który powinien być filarem rodziny, gdy zawodzi, dzieci tracą kręgosłup moralny.

Wzruszająca słodko gorzka opowieść o życiu, w której splotły się dwie historie i nie wiem, która bardziej skradła moje serce.

Laura i Maksymilian to przykład małżeństwa, jakich mnóstwo w naszym otoczeniu. Rodzinna sielanka i szczęście na pokaz, a w środku zgnilizna. Życie w luksusie, w złotej klatce wbrew oczekiwaniom nie przynoszą szczęścia. Niespełnione ambicje, powodują, że życie staje się nieznośne, ale przecież nie można wziąć urlopu od rodziny. Zaprzestać bycia matką, żoną. Bycia mężem, ojcem. Zrzucić ciężar prowadzenia domu na partnera.

Wzruszająca historia Uki, kobiety odciętej na własne życzenie od społeczeństwa. Uważanej za dziwaczkę z powodu swoich zwyczajów, ale tak naprawdę nikt nie zadał sobie trudu by ją poznać. Wystarczyło jednak okazać trochę zainteresowania i serca, by nieszczęśliwa kobieta postanowiła wpuścić do swojego świata odrobinę miłości i czułości, których była pozbawiona w dzieciństwie. Łatwiej oceniać, wyśmiać, drwić niż wyciągnąć pomocną dłoń do kogoś, kto tego potrzebuje, chociaż o tę pomoc nie poprosi.

Autorka poruszyła jeszcze jeden aspekt naszego życia, z którym mamy często do czynienia w małych społecznościach. Zazdrość o sukces innych, chociaż samemu nic się nie robi, by ten sukces osiągnąć i nieukrywana radość z tego jak komuś powinie się noga.

Co stanie się z parą, na którą prawda spadnie z mocą wodospadu i powali na kolana? Czy będą potrafili się z nich dźwignąć, by ratować rodzinę? Czy w imię miłości i tego, co wspólnie do tej pory zbudowali będą potrafili sobie wybaczyć?

Co stanie się z Uką, która przez tyle lat wypierała ze swojej świadomości tragiczną przeszłość, kiedy dotrze do niej prawda?

Czy trzeba kłamać? Wybierać mniejsze zło? Zło zawsze jest złem, a kłamstwo kłamstwem.

Polecam, powieść warta każdej spędzonej z nią chwili.

[…]miłość to najbardziej skomplikowane i nielogiczne uczucie na świecie, które trudno przyłożyć do jakiegoś szablonu”




Moja ocena:

Data przeczytania: 2021-03-09
× 23 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Nie mówiąc nikomu
Nie mówiąc nikomu
Danuta Awolusi
7.8/10

Prawda jest lepsza od kłamstwa. Powiedział to ktoś, kto nigdy nie musiał łamać nią cudzego życia. Czasem boli jak siarczysty policzek, ale co zrobić, jeśli przypomina ostrze noża, wbite aż po rękojeś...

Komentarze
@ela_r22
@ela_r22 · ponad 4 lata temu
Świetna recenzja. Zgadzam się z Tobą, ,, zło zawsze jest złem''
× 1
@gala26
@gala26 · ponad 4 lata temu
Dziękuję bardzo. Miło mi, że Ci się podobała. :)
× 1
@jorja
@jorja · ponad 4 lata temu
Bardzo mnie zachęciłaś do lektury!
× 1
@gala26
@gala26 · ponad 4 lata temu
Ta książka to samo życie. Jest dość gruba, ale czyta się ją błyskawicznie. Czcionka bardzo przyjazna dla oczu.
× 1
Nie mówiąc nikomu
Nie mówiąc nikomu
Danuta Awolusi
7.8/10
Prawda jest lepsza od kłamstwa. Powiedział to ktoś, kto nigdy nie musiał łamać nią cudzego życia. Czasem boli jak siarczysty policzek, ale co zrobić, jeśli przypomina ostrze noża, wbite aż po rękojeś...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Każdy z nas skrywa sekrety. Niewypowiedziane pragnienia, marzenia, ból. Cierpienie, które maskowane jest pod fasadą szczęścia i radości. Samotność, bezradność, niezrozumienie, żal, złość. Gdy w końcu...

@Czytamybokochamy @Czytamybokochamy

Dla większości osób Laura ma idealne życie- piękny dom w pobliżu jeziora, przystojnego i zakochanego w niej męża oraz dzieci- bliźniaki, o które tak długo się starali. Do tego jeszcze nie musi martwi...

@fankath135 @fankath135

Pozostałe recenzje @gala26

Trzecia osoba
𝗞𝗮ż𝗱𝘆 𝗽𝗮𝗺𝗶ę𝘁𝗮 𝗶𝗻𝗮𝗰𝘇𝗲𝗷

Moja fascynacja prozą Anny Kańtoch trwa nieprzerwanie od chwili, gdy sięgnęłam po Ł𝑎𝑠𝑘ę i zanurzyłam się w duszną, pełną niedopowiedzeń atmosferę tej opowieści. To wtedy...

Recenzja książki Trzecia osoba
Wiatr od morza. Sztorm
𝟵𝟵 𝗯𝗮𝗹𝗼𝗻ó𝘄 𝗹𝗲𝗰ą𝗰𝘆𝗰𝗵 𝗱𝗼 𝗻𝗶𝗲𝗯𝗮

Za każdym razem z prawdziwym zachwytem wracam do twórczości Magdaleny Witkiewicz, autorki, która nieustannie potrafi mnie zaskakiwać swoją dojrzałością i przemyślaną kon...

Recenzja książki Wiatr od morza. Sztorm

Nowe recenzje

Wyspa Kawanah
Młodym być
@melkart002:

Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? Ile cierpienia jesteśmy w stanie znieść, aby odnaleźć własne miejsce na świecie? I czy c...

Recenzja książki Wyspa Kawanah
Riese. Tajemnica Gór Sowich
Prawda zasypana pod gruzami historii.
@Anna_Szymczak:

Czasem zdarza się tak, że książka przyciąga nas nie okładką, nie marketingiem, nie słynnym nazwiskiem autora, ale miejs...

Recenzja książki Riese. Tajemnica Gór Sowich
Zastrzeżone
Polecam
@azarewiczu:

"Zaczesał mi włosy za uszy, przyłożył dłonie do moich policzków, pogładził kciukiem skórę, złączył nasze wargi... Jeste...

Recenzja książki Zastrzeżone
© 2007 - 2025 nakanapie.pl