Nie mówiąc nikomu

Dojrzała powieść obyczajowa o troskach dnia codziennego. Miłości, małżeństwie, niezrealizowanych marzeniach i kłamstwie. Autorka pokazuje, że życie w luksusie, w złotej klatce, które nie spełnia oczekiwań, nie czyni szczęśliwym. Polecam.

„Nie mówiąc nikomu” to bardzo życiowa a przez to realna historia, która mogłaby wydarzyć się naprawdę. Złożona z kilku wątków fabuła nie pozwala odłożyć książki chociażby na chwilę, gdyż autorka skutecznie podsyca naszą ciekawość, zachęcając do dalszego wnikania w kolejne epizody wypełnione wciąż nowymi faktami i wydarzeniami. Wraz z nimi doświadczamy wielu odcieni zwykłego życia, które pisze niezwykłe historie złożone z ludzkich błędów, wyborów, lęków i emocji. Autorka pokazuje wpływ tego, w jaki sposób jesteśmy kształtowani w domu, jakie mamy wzorce zachowań i jak ważna jest miłość, szczerość, dostrzeganie potrzeb drugiego człowieka oraz wzajemne zaufanie.

To przejmująca, poruszająca i emocjonalna opowieść o miłości, wybaczaniu, szukaniu drogi do samego siebie a przede wszystkim o budowaniu zdrowych relacji rodzinnych, które często opierają się na standardowych wzorcach. Pokazuje, że często sami komplikujemy swoją sytuację zamiast zastosować najprostsze rozwiązania. Czasami wystarczy odrobinę zrozumienia, okazania serca, wysłuchania drugiej strony, by wpuścić do życia światło.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/04/746-nie-mowiac-nikomu.html

O zakupie książki zdecydowała przepiękna okładka. Nie mogłam od niej oderwać wzroku. Nawet nieszczególnie zapoznałam się z opisem, biorąc za pewnik, że książka przypadnie mi do gustu. Kiedy lektura do mnie dotarła i miałam czas na przeczytanie opisu, lekko zdębiałam. Kompletnie nie wiedziałam czego się spodziewać, poza tym, że będę miałam do czynienia z historią Laury i Maksymiliana.
Pierwsze strony powieści nie do końca mi, że tak się wyrażę weszły, więc zdecydowałam się na audiobooka. Przesłuchałam już sporo książek w tej formie i na taką lektorkę jak w tym przypadku jeszcze nie trafiłam. Totalny sztos sztosów. Dla niej Jack Daniels to Jacek, weekend i Facebook czytane były po polsku 🤦 #zajakiegrzechydobryboże. W pewnym momencie miałam ochotę wrócić do papierowej wersji książki, ale nie chciałam zmarnować żadnej dodatkowej możliwości, bo mogłoby się okazać, że pani lektorka ma w zanadrzu jeszcze kilka granatów, które wykorzysta przy nadarzającej się okazji.
Niestety mimo najszczerszych chęci, książka nie do końca przypadła mi do gustu. To już nawet nie chodzi o tę nieszczęsną lektorkę. Chyba fabuła mnie przytłoczyła. Nie jestem ani żoną, ani matką. Nie mam partnera, który tłamsiłby mnie zamykając w domu, wydzielając pieniądze, nie pozwalając pracować. Nie urodziłam dzieci, które wchodzą w wiek dojrzewania i zaczynają się buntować. Autorka miała nosa dotykając tych prob...

Rodzina Wieczorków z pozoru jest idealna.Laura nie pracuje,zajmuje się dziećmi i domem,Maks prowadzi dobrze prosperującą firmę ogrodniczą.Jednak to wszystko to tylko fasada.Oboje małżonkowie skrywają sekrety.Laura pod pseudonimem wydaje książki,a Maks nie jest pewny swojej orientacji seksualnej.Żyją w ciągłych niedomówieniach.
"Nie mówiąc nikomu" to świetna powieść obyczajowa,nie ma w niej tony lukru,jest za to opowieść o rodzinie jakich w naszym kraju są tysiące.Polecam!!

Danuta Awolusi i jej najnowsza książka "Nie mówiąc nikomu" to moje najlepsze odkrycie tego roku.
Nie znałam do tej pory pani Awolusi. Przeczytałam o niej przy okazji przeglądania oferty Wydawnictwa Prószyński i S-ka. Pani z tegoż wydawnictwa podczas korespondencji ze mną poleciła mi tę książkę, jak również przesłała mi linki do mediów społecznościowych samej autorki.
Oczywiście od razu postanowiłam zagłębić się w temat. Okazała się, że Danuta Awolusi na YouTubie prowadzi świetny kanał, gdzie można wysłuchać ciekawych podcastów, obejrzeć ciekawe filmiki promujące książkę, oraz wysłuchać fragmentów książki, czytanych przez samą autorkę. Spędziłam całe popołudnie na oglądaniu i słuchaniu a wieczorem zamówiłam książkę.
Książka "Nie mówiąc nikomu" pochłonęła mnie od pierwszych stron. To fantastyczna, emocjonująca historia małżeństwa Laury i Maksymiliana, oraz Uki.
Laura to trzydziestokilkuletnia kobieta, wychowująca dwójkę bliźniaków, mieszkająca ze swoim ukochanym mężem Maksem w pięknym, dużym domu niedaleko plaży, w miejscowości Nowe Chechło. Laura nie pracuje zawodowo, zajmuje się pielęgnowaniem domu, wychowywaniem dzieci. Maks prowadzi świetnie prosperującą firmę ogrodniczą. Wydawać by się mogło, że niczego im do szczęścia nie brakuje. A jednak...
Jest jeszcze wspomniana przeze mnie Uka. To kobieta - tajemnica. Na pierwszy rzut oka można by rzec, że to osoba bezdomna. Jest brudna, ma obszarpane ubranie, do nikogo się nie odzywa, gdy wchodzi do sklepu, ...

Nie mogę pozbierać myśli po tej książce…

To była piękna historia okraszona zwątpieniem, samotnością, bólem, stratą, nieszczerością, walką z samym sobą.

Płakałam nad losem Uki i nad tym jak zmieniła swoje życie po spotkaniu Laury…

Nie zawsze to były łzy pełne smutku, ale również wzruszenia.

Strata najbliższej osoby często powoduje, że nasze życie kompletnie się rozpada, nawet rzeczy, który były naszą największą pasją staja się bez znaczenia…

Tego doświadczyła Uka, zapomniała o skrzypcach…

A Laura… było mi jej zwyczajnie żal. Nie wyobrażam sobie funkcjonowania w takich warunkach, w przysłowiowej złotej klatce. Na zewnątrz ludzie myślą: „ale ona ma wspaniałe życie”… ale pozory często mylą i za drzwiami własnego domu, można być nieszczęśliwym, a pogłębia to niewiedza bliskich i fakt, że nawet oni nie dostrzegają naszego smutku, niemocy, rozpaczy.

Dwie kobiety, każda z inną historią, ale walczyły z podobnymi emocjami, z niezrozumieniem, ze stratą, która może też dotyczyć nas samych. Utracenie swojego własnego ja, swojej energii, swoich pasji, marzeń, bezpieczeństwa jest czymś okropnym.

I na przykładzie starszej pani Urszuli, nie zapominajmy o takich osobach, podajmy im pomocną dłoń, chociaż to nie zawsze będzie łatwe, ale może uda nam się choć odrobinę uwolnić takie istoty z letargu, aby później nie mogły przyznać przed sobą, że życie...

Nie mówiąc nikomu, to piękna książka o niezależności, braku wolności i domowym więzieniu. Jednak przede wszystkim głównym wątkiem książki jest tajemnica. Posiada ją każdy z bohaterów, choć w różnym wymiarze. Są tajemnice, które ranią i takie, które ranią bardziej.
Laura ma wrażenie, że dusi się we własnym domu. Na pierwszy rzut oka jej życie jest po prostu idealne. Ma pieniądze, wspaniałego męża i cudowne dzieci. Ludzie zazdroszczą jej postawności i klasy. Nie znają tylko prawdziwego wnętrza jej domostwa, gdzie z każdego uczynku musi się rozliczać.
Maksymilian, przykładny mąż i żywiciel rodziny. Kocha swoją rodzinę ponad wszystko, tylko, że pod osłoną miłości kryją się jego mroczne tajemnice, które skrzętnie ukrywa przed światem.
Urszula. Kobieta cień, która chce być bardziej niewidzialna niż wiatr. Ma serce skrojone z kawałków, które za nic nie potrafią się zasklepić. Wypełniona bólem przyjmuje od otoczenia jedynie pogardę i uszczypliwości. Ma wszystko, a jednak nie posiada niczego.
Tych troje ludzi posiada swoje tajemne sprawy, które gryzą ich od środka. Historia jakich niewiele, która porwie nasze serca. Niezależność jest w życiu bardzo ważna, a ja mam wrażenie, że wszyscy tutaj żyją bardziej ograniczeni niż sardynki w puszce. Przy czym pewnego dnia w głowie jednej z tych osób zrodzi się pewien plan, by zacząć żyć bardziej, niż do tej pory. Ten powiew świeżości stanie się dla tej osoby jednym życiowym celem.
Kłamstwa, półkłamstwa i niewygodna prawd...

"Prawda jest lepsza od kłamstwa.
Powiedział to ktoś, kto nigdy nie musiał łamać nią cudzego życia."
Zgadzacie się z tym stwierdzeniem?

Główna bohaterka to młoda Laura, która ma kochającego męża oraz cudowne bliźnięta. Nie musi pracować, ponieważ mąż zapewnia jej wszystko na najwyższym poziomie.
On uważa, że powinna być z tego powodu szczęśliwa.
Może by i tak było gdyby nie fakt, że czuje się coraz bardziej zniewolona i kontrolowana przez niego. Musi rozliczać się z każdej złotówki. Przez to traci poczucie własnej wartości.
W tajemnicy przed mężem i pod pseudonimem pisze książki, a pieniądze z nich przelewa na tylko jej znane konto. Spełnia się jako pisarka.
Pewnego razu wpada na pomysł aby napisać książkę o zapomnianej, starszej kobiecie, która była kiedyś skrzypaczką. Stała się biedaczką i żebraczką, a plotka głosi, że ma dużo odziedziczonych pieniędzy.
Co z tego wyniknie? Czy Laura uwolni się i zacznie żyć swoim życiem? Czy będzie szczęśliwa i ujawni prawdziwe imię autorki książek?
Autorka porusza bardzo dużo trudnych tematów. To nie tylko książka obyczajowa, to książka z przesłaniem.
Bardzo dobre pióro autorki. Mimo, że książka jest dosyć sporych rozmiarów grubaskiem, to czytało się ją z zapartym tchem.
Intrygująca fabuła, historia nieprzeciętna, która napewno zostanie w pamięci.

Okładka kupiła mnie totalnie i to ze względu na nią, bezmyślnie podjęłam decyzję, że chcę przeczytać tę książkę. Kiedy do mnie dotarła zerknęłam na opis i zrobiłam takie "uuups". Szczerze, myślałam, że zrobiłam największą wtopę w życiu - dałam się skusić na okładkę, a książka zapewne mnie nie zachwyci - tak pomyślałam.

Jednak kiedy zaczęłam ją czytać przepadłam. Jak mówi klasyk "jak do tego doszło nie wiem".. Ta historia ma w sobie to coś co w połączeniu z lekkim piórem autorki przeniosło mnie w zupełnie inny wymiar. W wymiar, w którym czułam się niesamowicie dobrze, w którym towarzyszyło mi multum emocji, w wymiar za którym przepadłam.

Historia choć wydaje się być sielankowa wcale nie jest lekka. Autorka zawiera w niej wiele problemów, podczas których towarzyszy czytelnikowi ogrom emocji. Widać, że autorka ma talent do opisania ich w taki sposób, że dotykają one czytelnika i za to ogromny plus.
"Nie mówiąc nikomu" to powieść składająca się z tajemnic, kłamstw, ogromnej ilości wzruszeń i nie tylko.
Zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę. Jestem pewna, że nie będziecie żałować tego wyboru.

Historia Laury jest z pozoru sielska, ale pod płaszczem kłamstw, kryją się bolesne prawdy. Prawdy, które mogą zniszczyć człowieka, rozbić rodzinę, złamać życie dzieciom... Czy zatem warto je odkrywać?
"Nie mówiąc nikomu" czyta się z przyjemnością, jednak brakuje mi w niej mocnego uderzenia, wstrząsającego rozstrzygnięcia historii.