Na wieczne potępienie recenzja

,,Na wieczne potępienie" to już trzecie spotkanie z podkomisarz Moniką Gniewosz! Na samym początku mam dla was małą przestrogę, nie czytajcie tej książki w pociągu! Ja zaczęłam ją podróżując właśnie w ten sposób do domu i jakież było moje zdziwienie, gdy na samym początku, dowiadujemy się o morderstwie studentki w pociągowej toalecie. Jak widać, nigdzie nie możemy czuć się w pełni bezpieczni.

Nasza główna bohaterka stara się ułożyć sobie życie i powoli aklimatyzuje się w Pełni. Zyskała też aprobatę mieszkańców i cały czas stara się ściągnąć do miejscowości swoją mamę. Niespodziewanie okaże się, że pełne sprawy się skomplikują, a jej przypadnie skomplikowane śledztwo, z którym też będą problemy. Fabuła wciąga od samego początku, a wydarzenia z pociągu są tylko drobnym elementem tej zawiłej historii. Czy któryś z mieszkańców stoi za tym morderstwem?

Bardzo podobało mi się zawarcie tutaj krótkich rozdziałów z przemyśleniami mordercy. Pokazywały one motywacje i sposób działania antagonisty. Były tam też pewne ,,smaczki", które sugerowały nam subtelnie, kto może się nim okazać. Ja sama miałam inny typ, więc rozwiązanie zagadki mnie zaskoczyło. Jednak już po przeczytaniu, zdałam sobie sprawę, że faktycznie, autorka starała się celowo odsunąć nasze podejrzenia od tej konkretnej osoby.

Pani Małgorzata Rogala lubi w swoich książkach poruszać ważne tematy. Nie inaczej było tym razem. W tej powieści, poznajemy historię dziewczynki, która zgłosiła rodzicom, że jej nauczyciel tańca, zachowywał się w stosunku do niej i innych dziewczyn, nieodpowiednio. Pokazała również, jak różnorodnie społeczeństwo potrafi reagować na takie zachowania.

Zagadka kryminalna była tutaj najjaśniejszym punktem, ale ucierpiał na tym trochę wątek obyczajowy, który nie był tak dobry, jak w pierwszej części. Wydarzenia dzieją się w okresie przedświątecznym, więc idealnie trafiłam z lekturą tej książki. Co więcej, momentami naprawdę da się wyczuć ten klimat przygotowań i oczekiwania! Na pewno będę kontynuować tę serię, ale warto zaznaczyć, że lepiej czytać ją chronologicznie.