Najgłupsi przestępcy świata recenzja

„Zarówno ludzka pomysłowość, jak i głupota nie mają granic”

Dziś książka, o której ciężko mi się będzie wypowiedzieć. Ale nie dlatego, że była zła czy że nie wiem co o niej myśleć. Będzie mi ciężko się o niej wypowiedzieć, ponieważ jest ona bardzo specyficzna. „Najgłupsi przestępcy świata” - bo taki tytuł nosi ta pozycja - to książka, której sam tytuł mówi bardzo dużo. Głównymi bohaterami tej książki są osoby, które inteligencją nie grzeszą i którym ewidentnie myślenie sprawia ból. Inaczej nie da się określić przestępców, którzy grają główną rolę na kartach tej historii.

Tę pozycję otwiera bardzo ciekawa przedmowa, w której poruszane są teorie, chociażby Freuda, które traktują o tym, dlaczego robimy coś złego i dlaczego w końcu doprowadzamy do tego, aby być ukaranymi. Książka jest bardzo krótka, ma tylko 158 stron. Natomiast przez ilość absurdalnych sytuacji nie mogłaby być dłuższa. Czytając tę książkę, ciarki żenady mnie nie opuszczały. Jednocześnie sytuacje w niej opisane były tak absurdalnie głupie, że doprowadzały mnie do szczerego śmiechu. Znacie ten typ humoru, który jest tak żenujący, że aż śmieszny? To właśnie idealnie opisuje tych „przestępców”, o których czytamy.

Ogólnie temat najgłupszych przestępstw nie jest mi obcy. Lubię sobie pooglądać śmieszne filmiki z przestępcami, którzy zostali przyłapani w absurdalnych sytuacjach. Ta książka to idealne zwieńczenie tych wszystkich filmików, które widziałam. Przeraża tylko fakt, że tych sytuacji jest tak dużo - aż 300. Fajne jest natomiast to, że jest ona podzielona na rozdziały, które systematyzują nam te przypadki. I tak dostajemy na przykład rozdział „Czy to przypadkiem nie jakiś bal przebierańców” czy „Prawie jak w reality show”.

Tak jak mówiłam na samym początku - książka jest bardzo specyficzna. Dlatego ciężko mi będzie napisać o niej standardową „recenzję”. Mogę Was jednak zapewnić, że jest ona fantastyczna. Ciekawie było czytać o 82-letniej babci, która pokonała przestępcę, rzucając w niego… stołem, oblała szamponem i powaliła na ziemię. Nie będę wam tutaj rozpisywać innych przypadków, bo zabrałabym wam całą frajdę z czytania, a naprawdę warto.

Jeżeli uważacie, że kiedykolwiek w życiu zrobiliście coś głupiego i na samą myśl robi Wam się gorąco ze wstydu, to złapcie tę książkę, a zobaczycie, że zawsze mogło być gorzej. Książka jest fantastyczna, rozbawiła mnie szczerze. Podczas czytania ciągle chodziłam do Niemęża, żeby mu czytać kolejne przypadki. Szczerze polecam tę książką, bo to ciekawe doświadczenie czytać o osobach, dla których inteligencja to słowo nieznane. Bo wiecie „głupota jest mniej gęsta niż inteligencja. Dlatego jest zawsze na wierzchu”.