Przeżyć. Moja tragedia na Nanga Parbat recenzja

O tych wydarzeniach było głośno nie tylko w naszym kraju, a akcja ratunkowa, którą podjęli polscy wspinacze przeszła do historii.

Spekulacje na temat tego, co wydarzyło się na szczycie i podczas zejścia wylewały się z internetu, gdzie ludzie nie mający zbyt wiele wspólnego z górami wypowiadali się niczym eksperci w tym temacie oceniając wybór, jakiego dokonała. A jak było naprawdę i co tam się działo wie tylko Ona.

Elizabeth prowadzi nas krok po kroku przez te wydarzenia, od początku tej wyprawy, po zdobycie szczytu, akcję ratunkową, aż do samego końca czyli tego, co działo się zaraz po jej powrocie do domu. Otrzymujemy również wspomnienia z jej dzieciństwa i młodości, oraz te, w których pojawia się Tomek, z ich wcześniejszych wyjazdów na Nangę.

Wybory jakich musiała dokonać podczas tej wyprawy były trudne, okupione strachem, bólem i niepewnością, bo przecież ratunek miał nadejść o wiele szybciej niż odbyło się to w rzeczywistości.

Odmrożona walczyła o życie, zostawiła przyjaciela przekonana, że ratunek nadejdzie również dla niego.

Jak zakończyła się ta historia wszyscy wiemy, ale jeśli ktoś chce poznać ją dokładniej, polecam przeczytać tę książkę.

Nie jest to może wybitne dzieło literackie, ale (przynajmniej mnie) nie o to w tym przypadku chodziło.

Eli o Tomku:

"Podobnie jak on lubię spędzać czas na wysokości, lubię zanurzać się w miejscach, które odwiedzam, ale nie znana jest mi ta mistyczna komunia z górą i jej bóstwem Fairy, jakiej doświadcza Tomek. Jest outsiderem, admiratorem polskiego himalaisty Jerzego Kukuczki. Idzie w góry z plecakiem uszytym z marzeń, a nie z materiału, jego atutem jest raczej żelazna wola niż dobre przygotowanie fizyczne i dyscyplina sportowca. To wolny duch, Nanga jest dla niego przygodą duchową - i to mnie fascynuje."

Wojtek Kurtyka o Tomku:
"(...) Podczas jednej z prób spędził na wysokości mniej więcej 7000 metrów około tygodnia. Zamieszkał w jamach śnieżnych i uczynił górę swoim domem. Powiodło mi się coś niebywałego, osiągnięcie uderzającej zażyłości z górą, oswojenie tego monstrum - to absolutny kosmos! Szczerze mu tego (w pozytywnym sensie) zazdrościłem. Nie ma większej satysfakcji wspinaczkowej niż pozyskanie przyjaźni góry."
Ten cytat pochodzi z książki "Nanga Dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu" Mariusza Sepioło, wyd Znak, Kraków 2018