Papa Hemingway wspomnienia recenzja

Wspomnienia 14-letnej przyjaźni dramaturga, scenarzysty i biografa A.E. Hotchnera z laureatem Nagrody Nobla i nagrody Pulitzera to autentyczna, pełna emocji, szczera i urzekająca proza. Ernest Hemingway jest genialnym bohaterem.
Kiedy wiosną 1948 r. dziennikarz został wysłany przez redakcję Cosmopolitan do Hawany, aby poprosić pisarza o napisanie artykułu o przyszłości literatury, na pewno nie spodziewał się takiego ciągu dalszego. Hotchner nawiązał bardzo bliską relację z pisarzem, która trwała aż do tragicznej śmierci Hemingwaya, do 2 lipca 1961 r.

Ostatnie rozdziały wspomnień czyta się najtrudniej. Bardzo trudno zrozumieć, jak to możliwe, że człowiek, który tak niesamowicie ukochał życie, nie cierpiący na dolegliwości fizyczne, otoczony przyjaciółmi, pewnego dnia wkłada strzelbę do ust i odbiera sobie życie.

Niezwykle otwarcie opowiada pisarz o procesie tworzenia:

Genialny pisarz, był trudnym kompanem, kłótliwym mężem i nieprzewidywalnym człowiekiem. Ale mimo takiego charakteru przez lata przyjaźni z Hotchnerem nauczył dziennikarza wielu zasad. Zawdzięcza mu m.in. stosunek do miłości, przyjaźni, przetrwania i wiary w siebie. Przekazywał mu swoje sekrety niczym ojciec czy brat. Najbardziej Hotchner ceni sobie motto według którego Hemingway żył: " Nie należy bać się porażki i nie przeceniać powodzenia".

Wspomnienia czyta się bardzo szybko. Są ilustrowane dużą ilością fotografii. Mnie najbardziej przypadły do gustu, opisy podróży do Paryża i Hiszpanii.
Ten niezwykły portret wspaniałego pisarza warto przeczytać aby dopełnić walory jego pisarstwa. Książki takie jak " Komu bije dzwon" czy " "Pożegnanie z bronią" fascynują czytelników na całym świecie od lat.
Z przyjemnością sięgnę po te i inne tytuły z dorobku Hemingwaya. Jestem przekonana, że spodobają mi się jeszcze bardziej.
Oto co pisarz sądził o dobrych książkach:

Polecam!