Całując grzech recenzja

Całując grzech jest drugą częścią serii ,,Zew nocy” australijskiej pisarki Keri Arthur. Osobom na których pierwsza część- Wschodzący księżyc – zrobiła duże wrażenie, nie rozczarują się czytając kolejną część. Riley pół wampirzyca pół wilkołak, budzi się naga. Nie wie gdzie jest, co się z nią działo, obok niej leży martwa istota. Zdezorientowana dziewczyna, wie jedno że musi uciekać. Jednak okazuję się, że to nie jest takie proste. Zostaję zaatakowana, poznaję Kade ( zmiennokształtnego) i wspólnymi siłami udaję im się wyjść cało z opresji. Docieram do opuszczonego górskiego domku, w którym dziewczyna nawiązuję kontakt z przyjaciółmi, którzy wyruszają na odsiecz. Natomiast Riley, czekając na wsparcie, przeżywa chwilę rozkoszy z nowo poznanym wspólnikiem. Na dalszych kartkach powieści bohaterka oraz jej znajomi będą starali się rozwiązać zagadkę z poprzedniej części. Koło Riley znowu zagęści się od adoratorów a dziewczyna będzie musiała dowiedzieć się kto jest przyjaciele a kto wrogiem. Oraz jakie zamiary wobec niej mają te osoby. Sprawy będą się komplikować, bohaterowie będą musieli stawiać czoło ryzykownym sytuacjom. Tak jak poprzednia część, książka jest idealną pozycją do odprężenia. Czyta się ją dobrze i szybko. Fabuła wciąga, choć tematyka książki i prowadzenie akcje jest bardzo podobne do wcześniejszej części . W niektórych momentach miałam wrażenie, że autorce zabrakło nowych pomysłów bądź też te najlepsze zostawiła na kolejne części. Jednak nie wszystko było takie same:) Spodobało mi się wprowadzenie do akcjo nowych bohaterów, którzy dodali ,,smaczku” opowieści. W tej części Riley musi podjąć kilka poważnych decyzji, które mogą zaważyć na jej przyszłość. Możemy również odnieść wrażenie , że Riley rozwija się emocjonalnie, co zdecydowanie przemawia na korzyść. Zaczyna zastanawiać się nad swoją przyszłością, rozważać to co dla niej jest dobre a co destrukcyjne. Na korzyść książki przemawia również opisanie oraz ,,wciągnięcie” do akcji nowych istot: koniokształtnych, orsini oraz pająków które zmieniają swój kształt. Gorączka księżycowa opadła, więc w tej części jest mniej scen erotycznych, chociaż Keri Arthur nie poskąpiła barwnych i rozbudowanych opisów. Szybka akacja, sceny walki przeplatające się z osobistymi sprawami bohaterki wciągają i powodują że chce się więcej. Czekam na wydanie w Polsce kolejnych części przygód barwnej Riley.