Dom obok recenzja

" W każdej plotce jest ziarenko prawdy. Czasami to ziarenko ma wyjątkowo gorzki smak".

Kiedy ostatnio zarwaliście nockę dla książki?
Mnie zdarzyło się to ostatnio przy najnowszej powieści Klaudi Muniak. Nie spodziewałam się takich emocji i tak wciagajacej fabuły, jaką dostałam. Autorka to mój pewniak, ale myślę, że ta historia to jedna z lepszych, jakich napisała.

Kiedy Milena przyjeżdża do rodzinnego domu, nikogo w nim nie zastaje. Chciała zrobić niespodziankę rodzicom i siostrze. W ogródku znajdują się zapasowe klucze, więc Milena prosi sąsiada o pomoc. Nowicki jednak ma inne zamiary, a Milena budzi się zamknięta w pokoju i nie ma przy sobie swoich rzeczy. Tak zaczyna się jej koszmar...

"Wydaje się, że śmierć jest najgorszym scenariuszem, ale z perspektywy samej ofiary wcale nie musi tak być. Czasem zgon może okazać się wybawieniem".

Niepokojąca historia, której towarzyszy strach i ogromny ból. Poznajemy ją z dwóch perspektyw. Sióstr Mileny i Laury.

"Pewne rzeczy zostają w nas na zawsze, pozostawiają trwałe ślady".

Perspektywa Mileny jest wręcz klaustrofobiczna, dziewczyna zamknięta w pokoju skazana jest na Seweryna, który sprawia jej okropny ból. Ma jednak dużą wolę walki i przetrwania. Mierzy się z oprawcą, próbuje do niego dotrzeć i jakoś wyjść z tej sytuacji. Imponowała mi swoją siłą. Ja czułam ogromną złość na oprawcę, ale też byłam bardzo ciekawa jego motywów.

"Jestem całkowicie zależna od woli innego człowieka. Bezlitosnego szaleńca, którego motywów działania wciąż nie znam".

Z perspektywy Laury jesteśmy świadkami walki z czasem. Laura razem z mamą, policją i znajomymi szuka Laury, nie wie jednak nikt, że znajduje się ona tuż obok. Świetnie przedstawiona praca policji, nie tak sprawna jak mogłoby się to wydawać. Rozpacz rodziny bardzo autentyczna, a upór Laury był niesamowity.

Ukłon należy się jak zwykle za medyczne wątki, kto mnie obserwuje od dłuższego czasu, wie, że ja uwielbiam smaczki medyczne w każdy sposób.
Tutaj jak zwykle jest autentycznie i szczegółowo wszystko opisane. Uwielbiam to w książkach autorki.

Przez połowę historii miałam swoją wizje zakończenia, byłam wręcz pewna co się tutaj dzieje, ale dostałam dużego pstryczka w nos na koniec. Ależ tu się namieszało. ;)
Już sama nie wiem co w tej historii było prawdą, a co kłamstwem. Genialne.

Historia trafia na listę top w tym roku, i gorąco was zachęcam! Nie oderwiecie się do ostatniej strony. :)