Dom obok

Po thrillery Klaudii sięgam z przyjemnością, wiem, że spotkam się z doskonałą historią i świetnym piórem.

Nie inaczej było tym razem. Niespodziewane odwiedziny Mileny w domu rodzinnym stają się początkiem jej największego koszmaru.

Klaudia przeniosła mnie do jądra ciemności, gdzie zło gra pierwsze skrzypce, gdzie ludzkie okrucieństwo pokazuje kolejne twarze. To również miejsce ogromu cierpienia, bólu i rozpaczy. To obraz oprawcy i jego ofiary, genialne studium postaci. Bez niepotrzebnych wycieczek, w końcu proste obrazy są najbardziej wymowne.

Czy można utrzymać nadzieję na lepsze jutro? Czy siła do walki zostaje przy nas na zawsze?

Niezwykle realistyczny portret psychologiczny, delikatnie uzupełniony warstwą obyczajową. Powieść którą chce się czytać od deski do deski, bez odkładania.
Intrygująca fabuła, swoboda i naturalność pióra. Tu słowa płyną same, bez zgrzytów i tarcia. Zdecydowanie Klaudia potrafi dobrze pisać i bardzo to doceniam.

Masz odwagę aby wejść do ,,Domu obok"?

W każdej plotce jest ziarno prawdy. Jak nasiona niesione przez wiatr, żyje swoim życiem, by wykiełkować. Zagnieżdża się w ludzkich umysłach i straszy. Destrukcyjnie wpływa na życie, roznosząc niepewność. Jej wielka siła przemienia się w mrok i czai się w duszy, by wprawić koła w ruch i zmienić bieg losu. Budzą się demony. Ulegamy lękom i uciekamy od otaczającej rzeczywistości. Zamknięci w szczelnym kokonie złudzeń, nie dostrzegamy realnego zagrożenia. W świecie iluzji upadamy w przepaść. Trująca nić słów przysłania prawdę. Trzeba wyrwać się ze szponów okrucieństwa, by uratować własne życie. Każdy w sprzyjających okolicznościach jest zdolny do złych czynów.

Milena chce zrobić bliskim niespodziankę. Bez zapowiedzi przyjeżdża do rodzinnego domu, ale nikogo nie zastaje. Prosi o pomoc sąsiadów z domu obok. Tych samych, którzy kiedyś byli podejrzani o zaginięcie młodego chłopaka. Budzi się w zamkniętym pokoju bez okien. Prawie nic nie pamięta. Rozpoczyna się koszmar.

Szalenie niepokojący thriller. Ogarnie Was dławiący strach i będziecie sparaliżowani bólem. Autorka stworzyła historię nieodkładalną. Absolutnie wciągająca fabuła, pełna napięcia i nieprzewidywalności. Zostaniecie nieraz wyprowadzeni na manowce. Otacza klaustrofobiczna atmosfera i beznadzieja sytuacji. Ból duszy i ciała paraliżuje, wywołując dreszcze, a wokół coraz więcej krwi.

Bohaterka zupełnie zależna od bezlitosnego oprawcy zapada się w sobie. Mrok niczym pełzający wąż oplata jej życ...

Sytuacja Mileny, głównej bohaterki thrillera „Dom obok” Klaudii Muniak pokazuje, że spontaniczne decyzje i nieinformowanie bliskich o swoich krokach mogą skończyć się tragicznie. Gdy dziewczyna decyduje się przyjechać bez zapowiedzi z Gdańska do podwarszawskiej Zielonki nie spodziewa się, że plotki krążące o sąsiadach z domu obok będzie miała nieszczęście sprawdzić na własnej skórze.

Naprzemienna narracja sióstr, Laury i Mileny jest niczym mrożący krew w żyłach pojedynek dwóch światów, w których niedowierzanie przeradzające się w przerażenie związane z zaginięciem siostry konkuruje z obezwładniającym strachem przed oprawcą. Wspólna linia czasowa to wyścig z beznamiętnie tykającym zegarem, który dla Laury okupiony jest okrutnymi torturami.

Autorka genialnie buduje klimat powieści począwszy od umiejscowienia akcji w kameralnym osiedlu otoczonym lasem budzącym ciarki w obliczu bieżących zdarzeń, poprzez trafne nazwanie emocji bohaterów w sytuacji krytycznej, po perfekcyjne wręcz poprowadzenie fabuły z jej nieoczekiwanymi zwrotami.

Ukazuje również ogrom ludzkiego okrucieństwa i motywy, które gdyby nie były sadystyczną i bezprawną drogą na skróty, dla wielu z nas okazałyby się zrozumiałe, a wręcz godne pochwały.

„Dom obok” jest moim trzecim spotkaniem z twórczością Autorki, a każde kolejne oceniam coraz wyżej. Cieszę się, że po fascynacji thrillerami medycznymi Tess Gerritsen, czy Michaela Palmera mogę ekscytować się świetnymi powieściami t...

Dobry sąsiad to skarb, wie to każdy, szczególnie ten, kto zmuszony jest żyć w bezpośrednim związku z innymi osobnikami 😉 Bliskie sąsiedztwo może być błogosławieństwem bądź przeciwnie - solą w oku.

W swojej nowej powieści Klaudia Muniak celowo wykorzystuje tą figurę, by opowiedzieć nam historię dwóch rodzin, usytuowaną w centrum brutalnego, mrożącego krew w żyłach, porwania.

Muszę przyznać, że książka trzyma w napięciu od pierwszej strony, autorka świadomie stopniuje napięcie, podsycając niepokój, nie pozwalając czytelnikowi na zrobienie dłuższego wydechu. "Dom obok" to pozycja, której nie chce się odkładać, wciągająca w mrok niewielkiego, surowego pokoju, tętniąca nerwowo, zaskakująca bezwzględnością. W tej powieści Muniak nie bierze jeńców, czytelnik może tylko z niedowierzaniem kręcić głową nad opanowaniem i metodycznością porywacza, trzymając jednocześnie kciuki, by Milenie udało się w jakiś sposób uniknąć kolejnych zabiegów..

Wszystko zaczęło się tak pozytywnie, dziewczyna chciała tylko zrobić niespodziankę rodzicom i siostrze. Tych jednak nie ma w domu, dlatego postanawia dostać się do ogródka, gdzie spodziewa się znaleźć klucz do drzwi. O pomoc prosi sąsiadów, rodzinę Nowickich,która jakiś czas temu była zamieszana w zaginięcie młodego chłopaka.

Milena budzi się w zamkniętym pokoju. Niewiele pamięta. Brak klucza, rozładowany telefon, zgubiony pierścionek.. Tak za...

Zawsze kibicuję autorom, którzy nieustannie szukają możliwości rozwoju i podejmują wyzwania polegające na próbowaniu się w nowych gatunkach czy w innej stylistyce. Efekty bywają różne, czasami zdarza się strzał w dziesiątkę, innym razem lekki niewypał, najczęściej jest po prostu dobrze i można to traktować jako ciekawą przygodę.

"Dom obok" to najnowsza książka Klaudii Muniak, która różni się znacznie od tych poznanych przeze mnie do tej pory. Po jej powieści sięgnęłam dopiero w tym roku, więc wciąż doskonale je pamiętam i naprawdę byłam nimi zachwycona. Doceniam ich warstwę psychologiczną, a także wątki związane z różnymi badaniami i eksperymentami. Myślałam, że to jest kierunek, w którym nadal będzie podążać jej twórczość.

Już od pierwszych stron miałam świadomość, że jednak tak nie będzie. Ale zacznę lepiej od pozytywów. Jest to historia niezwykle zaskakująca, skonstruowana tak, że w pewnym momencie cała fabuła nagle rozsypuje się jak domek z kart. Nie sposób się od niej oderwać, bo napięcie jest skrupulatnie i równomiernie rozłożone.

Największy problem mam z narracją. Styl Klaudii Muniak kojarzę przede wszystkim z głębią i z rozbudowaną psychologią postaci, a tym razem sposób pisania zupełnie nie współgrał mi z treścią, był jakby zbyt beztroski. Trudno też wskazać różnice między perspektywami obu sióstr, stylistycznie zlewają się w jedno.

Sama fabuła jest bardzo grubymi nićmi szyta, niemal zupełnie nieprawdopodobna, ale logiczni...

🔹️Lubicie thrillery? Jeśli tak, to jest właśnie książka idealna dla Was. Nie ma możliwości aby odłożyć ją choćby na chwilę.
🔹️Autorka szybko nakreśla historię, która jest podstawą książki. Noc, samotna dziewczyna i tajemniczy sąsiad. Teoretyczne wszystko jest proste ale czy na pewno jest tak jak myślimy?
🔹️Doskonale nakreślona fabuła sprawia, że nic nie wiadomo na pewno. Wraz z uprowadzoną Mileną oraz poszukującą jej siostrą Laurą, odkrywamy kolejne karty ale jednocześnie pojawia się coraz więcej niewiadomych.
Tajemniczy sąsiad i jego upodobanie do gromadzenia starych sprzętów medycznych, inne zaginienia w okolicy, gęsty las i noc.Mroczna i ciężka atomosfera podbija napięcie, które ani na chwilę nie znika. Nie ma czasu na oddech. Koniecznie musimy wiedzieć co dalej.
🔹️Autorka nie pominęła również płaszczyzny psychologicznej bohaterów. Determinacja w działaniach, siła przetrwania, granica bólu i obłędu czy walka o życie to nieodłączne aspekty tej książki. Laura nie ustaje w poszukiwaniach siostry Mileny. Jej wytrwałość i wiara są odzwierciedleniem siostrzanej więzi i miłości. Milena, walczy o życie a każdy dzień jest niewiadomą. Ból i cierpienie, które jej towarzyszą sprawia, że zastanawiamy, się gdzie są granice okrucieństwa a jednocześnie pojawia się pytanie, co my zrobilibyśmy na jej miejscu. Wola życia jest niesamowita.
🔹️Ostatnim ciekawym punktem jest poruszenie przez autorkę tematu technologii medycznych. Wiadomo, każda technologia, mimo iż użyte...

"Łatwo jest wojować, kiedy się nie cierpi, znacznie trudniej zachować hart ducha, gdy wiesz ile możesz stracić."
Moment, w którym otwierasz oczy i z przerażeniem uświadamiasz sobie, że znajdujesz się w obcym pomieszczeniu paraliżuje. Starając się wydobyć z pamięci ostatnie godziny, Milena ostrożnie rozgląda się po pozbawionym wystroju pokoju. Sterylna biel ścian, brak okna, oślepiające światło jarzeniówek tylko pogłębia narastające zdezorientowanie. Metalowe krzesło, które stoi w rogu nie wyróżnia się szczególnie, jednak to właśnie ono budzi największy niepokój. Po chwili ciszę przeszywa wyraźny dźwięk przekręcanego klucza. Serce gwałtownie przyspiesza, sprawiając, że dziewczyna całkowicie przytomnieje. Na moment wszystko zamiera, gdy słyszy zbliżające się kroki ...
Niepokojący klimat towarzyszył mi od chwili, gdy przekroczyłam próg tajemniczego "domu obok" snując się za mną niczym cień. Podświadomie przeczuwałam i szykowałam się na to, co zastanę w zamkniętym pokoju. Stopniowo zgłębiałam historię, która budzi strach i otula grozą. Skala dramatu, którego jesteśmy świadkami przyprawia o dreszcze i szokuje.
Niektóre fragmenty poruszały wyobraźnię tak, że mimowolnie zamykałam oczy i zaciskałam zęby. Równocześnie razem z Laurą, siostrą zaginionej powoli składamy porozrzucane elementy układanki z pełną świadomością upływającego czasu.
Tytuł dom powstał na solidnych fundamentach. Zbudowany z starannej warstwy psychologicznej i drobiazgowej kreacji postaci, twor...

~ Milena na czas studiów przeprowadziła się do Gdańska. Więc kiedy tylko kończy ostatni z egzaminów postanawia zrobić niespodziankę rodzinie i tak bez zapowiedzi pojawia się w rodzinnych stronach. Jednak na miejscu okazuje się, że nie ma nikogo w domu, nikt nie odbiera telefonu, a sama bateria w aparacie kończy swój żywot.
Z braku bezsilności dziewczyna udaje się do sąsiadów obok, którzy niestety nie cieszą się dobrą popularnością, a plotki głoszą iż owa rodzina była zamieszana w zniknięcie młodego chłopca. Milena nie mając tak naprawdę nic do stracenia, prosi ich o pomoc i udaje się pod ich drzwi.
Sąsiedzi witają dziewczynę z wielką serdecznością i zapraszają ja do siebie.Kiedy tylko Milena przekracza próg ich domu, w salonie sprzostrzega ogromne gabloty wypełnione starymi narzędziami chirurgicznymi ale i nie tylko.
Po kolejnych nieudanych próbach kontaktu z rodziną dziewczyna zostaje u nich na noc.
Jednak kiedy się budzi ogrania ją wzmożony starach i panika, gdyż pokój w którym się obecnie znajduje przypomina białą zwykłą celę, zamkniętą na cztery spusty z jednym jedynym meblem - zimnym, starym, metalowym krzesłem.
Milena do samego końca nie wie czy to rzeczywistość, czy sen na jawie, a to tylko początek tego co za chwilę ją czeka...prawdziwy koszmar dopiero się zaczyna, a ona jest jego częścią.
~ Oooo mammooo cóż to była za obłędna, barbarzyńska, a zarazem przeszywająca na wskroś historia, do tego stopnia, że kiedy wracam wspomnieniami do fabuł...

''Dom obok'' Klaudii Muniak, książka, która zbierało wiele ochów i achów wśród miłośników thrillerów. Siadając do niej, miałam spore oczekiwania, tym bardziej, że to moje pierwsze spotkanie z autorką. Czy więc oczekiwania zostały spełnione?

Milena, studentka, postanawia zrobić swojej rodzinie niespodziankę i przyjeżdża na weekend. Docierając na miejsce, do rodzinnego domu położonego na uboczu pod lasem nie zastaje nikogo. Zbliżająca się noc sprawia, że dziewczyna szuka pomocy u sąsiadów, jednak nie spodziewa się tego, co ją czeka. Zostaje uprowadzona i torturowana. Jej rodzina, w szczególności siostra Laura szuka ją za wszelką cenę. Czy uda się odnaleźć Milenę żywą?

Od pierwszych stron autorka zbudowała mroczny, duszny klimat. Ogromny plus za umiejscowienie akcji, małe osiedle położone tuż przy ciemnym, gęstym lesie oraz sąsiedzi owiani złą sławą, sprawiły, że po plecach przechodziły mnie dreszcze.

Początek zatem obiecywał bardzo wiele, niestety im dalej w książkę, tym było dla mnie nijak. Miałam wrażenie, że w pewnym momencie pani Klaudia straciła ten 'pazur', która był wyczuwalny na początku. A tocząca się historia zrobiła się nieco nieprawdopodobna, ja wiem, że to fikcja literacka, ale niektóre sytuacje były dla mnie trochę przerysowane.

Zakończenie było chyba dla mnie największym rozczarowaniem, niezbyt konkretne, dość naciągane, nie wzbudzające we mnie żadnych emocji 😏

Pomimo że mnie ten tytuł nie zachwycił, polecam Wam p...

I znów dom. Ostatnio czytałem kilka historii, które działy się w domu – dusznym, tajemniczym, przepełnionym złymi emocjami. I tak też było tym razem...

Zostałem zamknięty w czterech ścianach wraz z młodą kobietą. Tylko, że jej obecność od początku miała swój cel. A moja? Długo nie mogłem się dowiedzieć po co ja też tam byłem. Domyśliłem się wreszcie, że chyba miałem być dla niej przeciwwagą dla wielkiej ciszy i bezradności jaka w tym pokoju panowała. Stałem się więc obserwatorem, terapeutą i psychologiem. Analizowałem to co się działo w pokoju. Szukałem motywów działania. W pewnym momencie ilość niezrozumiałego dla mnie okrucieństwa sprawiła, że zamknąłem się na tę rzeczywistość.

To co mnie "uderzyło" podczas lektury tej książki to wszechogarniające zło – zło zaszczepione przez innych, – zło, które "wykiełkowało, kiedy tylko nadarzyła się ku temu okazja", – zło, które w każdej chwili może się wydarzyć za ścianą, w domu obok...

DOM OBOK autorstwa Klaudi Muniak to mocny thriller opowiedziany z dwóch perspektyw – Mileny i jej siostry Laury. To porażające studium ludzkiego okrucieństwa, które tylko potwierdziło jak wiele zła kryje się w ludzkim umyśle.

Zakończenie książki zaskakuje i... nie daje całkowitego wyjaśnienia. Może to i dobrze. Dzięki takiemu zabiegowi jako czytelnik zostałem z własnymi doświadczeniami, przemyśleniami i zadumą...

Odwiedź DOM OBOK – polecam!

Co tak naprawdę dzieje się w domu obok?

Powieść czyta się naprawdę bardzo dobrze i szybko. Wartka akcja, oraz liczne zaskakujące zwroty sprawiają, że od lektury trudno się na dłużej oderwać. Z zapartym tchem śledzi się losy torturowanej Mileny, a także perspektywę Laury, która na różne sposoby próbuje odnaleźć starszą siostrę.

Autorka stworzyła naprawdę świetne portrety psychologiczne postaci. Do tych najbardziej rozbudowanych zaliczyłabym Milenę oraz jej oprawcę. Ich zachowania, motywacje i odczucia Autorka opisuje z dużą starannością, tak by Czytelnik mógł wniknąć do ich świata. Klaudia Muniak nie ogranicza się do powierzchownych opisów, skupiając się również na psychice wykreowanych przez siebie bohaterów.

Powieść to naprawdę dobry thriller psychologiczny. Sama czytam takie książki głównie dla tego drugiego członu i tutaj jestem w pełni usatysfakcjonowana rysem psychologicznym bohaterów, a także umotywowaniem ich zachowań.

"Dom obok" to książka, której fabuła niejednokrotnie mnie zaskoczyła i bardzo szybko wciągnęła. Powieść czytało mi się bardzo dobrze, dostarczyła mi wielu wrażeń i emocji. Sama kreacja bohaterów i psychologiczne wytłumaczenie ich zachowań również na plus. Jeśli szukacie dobrego thrillera psychologicznego, to zdecydowanie polecam!

Fabuła była bardzo wciągająca i pokazana w ciekawy sposób z dwóch perspektyw – tego, co działo się z torturowaną bohaterkę i wydarzeń spoza miejsca, gdzie była przetrzymywana. Pozwoliło to wodzić czytelnika za nos, siać zamęt. W tej książce autorki jest wyjątkowo dużo bezpośredniej brutalności. Nie brakuje również wątku medycznego, za co bardzo lubię twórczość Klaudii Muniak. Niemniej jednak brakuje mi bardzo połączenia kilku wątków, przedstwienia kilku wyjaśnień. Zapewne właśnie taki był cel – pozostawić co nieco do domysłów czytelnika, ale osobiście czuję przez to niedosyt.

8/10

Historia jakich mało, mocne sceny, krwawe akcje, czytałam z gęsią skórką na rękach.
Każdy rozdział prowadzony bardzo skrupulatnie ale przy tym mega interesująco.

Książka opowiada o dziewczynie, która znika w niewyjaśnionych okolicznościach a jej siostra i rodzice za wszelką cenę próbują ją odnaleźć.

Czytało mi się fabułę bardzo szybko i sprawnie jednak zakończenie mnie zawiodło. Pomimo mrocznych akcentów w całej książkę to zakończenie było nijakie. Zdecydowanie mogłoby być dużo mroczniejsze.