Miraż recenzja

💚 Kryminał z wątkiem obyczajowym
💚 trzeci tom z serii
💚 iluzjonista & policjantka
💚 wiele perspektyw
💚 zaskakujący finał

✨️„Zostało ci… czternaście dni… jedna godzina… i… dwanaście minut życia”.

Duet Vincent i Mina pokochałam już do pierwszej części tej serii. Są bardzo nieszablonowymi współpracownikami. On iluzjonista. Ona policjantka. Oczarowali mnie swoją inteligencją, sprytem, problemami i poczuciem humoru. To już ich trzecia sprawa do rozwiązania, a ja za każdym razem bardzo angażuje się w ich losy. I przyznam szczerze, że miałam nadzieję na miłosne zakończenie z ich udziałem, pasowali do siebie, choć byli totalnie różni.

✨️ „(…) jego bratnią duszą była Mina. Co mu jeszcze bardziej komplikowało życie”.

Tym razem ktoś grozi ministrowi sprawiedliwości, a w tunelu metra autor murali znajduje kości. Idealnie oczyszczone, ludzkie kości. Zespół Miny, jak i Vincent muszą kolejny raz rozwikłać zagadkę. Wątki kryminalne przeplatają się z ich życiem prywatnym, które również jest niesamowicie skomplikowane…
Wiele perspektyw. Wiele wątków. Trochę przewidywalnie, ale wciągająco.

„Strach jest emocją, a emocje trudno wyłączyć”.

Co wyróżnia tę serię? Na pewno wielowątkowość i bardzo rozbudowany wątek obyczajowy. Jeśli mam porównać każdą z nich, to z pierwszą bawiłam się najlepiej. Tutaj trochę zdarzyło mi się nudzić. Akcja i tak bardzo powolna rozwlekała się jeszcze bardziej, a autorzy podrzucali mi odpowiedzi na pytania, ale pomimo tego uwielbiam tę serię, bo bohaterowie są nieszablonowi i ciężko będzie o nich zapomnieć, taki duet nie zdarza się często. A zakończenie wprawiło mnie w niesamowite osłupienie. Nie zgadzam się i poproszę o poprawę. 🫣

Relacje między bohaterami nie należą do łatwych. Choć są bardzo zgrani i zżyci ze sobą, to mają swoje problemy, o których nikomu nie mówią. Każdy z bohaterów ma swoje sekrety duże i małe, problemy rodzinne i prywatne. Autorzy na tyle rozbudowali poboczne postacie, że mamy okazję dopingować wielu bohaterom, a są oni wspaniałymi ludźmi, o wielkich sercach. Każdy dołożył swoją cegiełkę. Nie lubię kończyć serii, a już na pewno nie w taki sposób. Autorzy bardzo mnie zaskoczyli. Miałam wrażenie, że w ogóle nie poznałam jednego z bohaterów, choć wydawało mi się, że wiem o nim wszystko. Polecam tę serię każdemu, kto docenia nieszablonowość, rozbudowane wątki obyczajowe i skomplikowane śledztwa. Są to trzy cegiełki, ale nie żałuję ani chwili.

✨️ „Straszna rzecz ten czas. Nagle się kończy i już”.