wszystko będzie niedobrze recenzja

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

"wszystko będzie niedobrze" to naprawdę krótka powieść podzielona na każdy z dni tygodnia i opowiada o tym jak ten tydzień przeżywa dyrektor kreatywny pewnej korporacji.
Mężczyzna ma świetlaną karierę i otacza go mnóstwo pięknych rzeczy - poza jedną - wypaleniem zawodowym. Opowiada także jak wygląda świat reklamy.
Mówi o smutku i poczuciu, że już nigdy nie będzie dobrze.

No i zaczynając od tego co mnie skusiło do przeczytania tej książki. Sama pracuje w korporacji i niektóre zjawiska są dla mnie bliskie od jakiegoś czasu.
Wydawało mi się. że czytając tę książkę, będę widzieć obraz swojej pracy i niektórych problemów jakie mnie otaczają.
Jednak osobiście się zawiodłam. Może jest to spowodowane tym, że książka jest specjalnie mocno przerysowana, żeby wywierać większy efekt i mocniej zapaść w pamięć - jednak dla mnie to już było za dużo. Zbyt dużo wulgarności, podtekstów i erotyzmu. Zdaję sobie sprawę, że w wielu firmach może działają relacje na zasadzie - jak wiesz z kim się przespać to będziesz tutaj kimś - jednak do mnie to nie trafia i uważam, że jest mocno jednostronne i nastawione tylko na jeden wzorzec prawidłowego postępowania w korporacjach.
Dodatkowo - przyznaję, że nie czytam literatury pięknej i dzieł noblistów w kategorii literatury - jednak uważam, że literatura powinna dawać nam rozwój. Rozwój słownictwa. Rozwój gramatyki. Rozwój leksykalny. W tej powieści bolały mnie wypowiedzi rozpoczynane z małej litery. Braki w interpunkcji. Średniki, zamiast przecinków lub kropek.
Osobiście nie czuje jakbym wyniosła cokolwiek z tej powieści.

Mimo iż książka jest bardzo krótka, to czytanie jej mi się dłużyło i lektura działała na mnie odpychająco.
Szczerze to nie umiem znaleźć osobiście czegoś za co mogłabym ją pochwalić - dla mnie po prostu była słaba...

Może ktoś nazwać mnie ignorantką. Może komuś wydawać się, że nie rozumiem nowoczesnej literatury i życiowego przesłania jakie za nią idzie.
No, ale co ja mogę poradzić. Wolę bardziej optymistyczne pozycje, a jak już są bliższe realizmowi to szanuję kiedy niosą dla mnie jakieś przesłanie.
Ta niestety nie niosła dla mnie żadnego.