Miłość ma Twoje imię recenzja

Recenzja patronacka

Premiera 14.12.2022

„Miłość ma Twoje imię” – Karolina Zielińska



Polska królowa historii slow-burn, która tworzy magiczne relacje. Są one piękne, bolesne i bardzo mocno wypracowane. O takich relacjach pragnę czytać, bo prawie każde są wyjątkowe na swój sposób.

Eliza wraca do Polski z ważnym powodem. Nie wie co nawet ją czeka, potem staje się coś jeszcze aż postanawia zostać już na stałe. Znajduje prace, chociaż nie jest z niej zbytnio zadowolona. Jednak przyjazna atmosfera i bardzo miły szef ją przekonują. W swojej pracy jest zawsze rzetelna i profesjonalna. Największą jej cechą jest lojalność i ciepło. Umie zjednać sobie ludzi, chociaż jej styl nie wszystkim się podoba. Postrzegają ją czasem jak damulkę, ale tak nie jest. Ma w sobie wiele empatii, chociaż jest rzecz, której bardzo się boi. Chociaż moim zdaniem w ogóle niepotrzebnie.

Piotr na swoich barkach ma wielki ciężar, który z każdym dniem trudno mu taszczyć. Wszystko jest na jego głowie, a poczucie załamania czycha gdzieś z tyłu głowy. Jednak Piotr to silny facet z wielką cierpliwością i uczuciami. Kocha swoje rodzeństwo. Za nimi skoczył by w ogień. To ich dobro jest najważniejsze. W pracy stara się być dobrym szefem i architektem, chociaż tutaj również mu się trudno układa. Takiego faceta ze świecą szukać. Dobry, empatyczny, przystojny, zawsze wysłucha ale trudno mu przyjmować pomoc. Taka męska duma, że sam sobie da radę.

Kreacja bohaterów jest niesamowicie szczegółowa. Możemy poznać ich charaktery i to bardzo głęboko. Marzenia do których dążą. Pragnienia, których się boją. Eliza z zewnątrz ciepła, a we wewnątrz jej serce jest skute lodem, które nie pozwala na pęknięcie. Piotr za to facet z ciepłym sercem a zewnątrz twardy i zaborczy. O takich bohaterach pragnę zawsze czytać, mogę ich mocno poznać i przezywać to co oni.

Relacja w stylu powolnym. Nie ma niepotrzebnych przyspieszeń. Wszystko toczy się tak jak powinno. Dzieje się to bardzo naturalnie, że sama nie wiem kiedy to zmieniło się w coś więcej. Jest ona wypełniona wieloma rozmowami, docinkami i trudnymi momentami. To wszystko łączy ludzi tak mocno i nieprzerwalnie. A oni z czasem zdają się jakby byli bratnimi duszami, ale czy strach nie odbierze im tego co udało im się wypracować.
Historia pokazuje, że nie należy bać się uczuć, bo to one są motorem napędowym do dalszego działania. Nie warto kłócić się o błahostki, tylko pracować nad sobą i relacją. Nie można się poddawać. Bo to o co się długo walczy smakuje potem najlepiej.
Autorka oprócz romantyzmy wplotła w fabułę śmieszne sytuacje i jedną dosyć specyficzną osóbkę a także trudne tematy dotyczące choroby. Wszystko jednak zostało tak skomponowane, że czytanie to była czysta przyjemność, którą aż się łaknie.
Słowem zakończenia, musicie ją poznać, bo to co w niej przeżyjecie zostanie z Wami na długo. A na świąteczny wieczór będzie wyśmienita.

Mocne 11/10 🔥