Remedium recenzja

Przemek Strawczuk, policyjny śledczy z Krakowa, przyjeżdża do Łodzi by pomóc w rozwikłaniu zagadki makabrycznego morderstwa. Wraz ze swoim nowym partnerem, Tomkiem Gąsiorem udają się na miejsce zbrodni. Ofiarą jest Karina, studentka zabita w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu. Paulina współlokatora, zszokowana nagłą śmiercią Kariny, chce jak najszybciej o wszystkim zapomnieć. Nie wie jednak, że niebezpieczna gra dopiero się zaczęła.
.
Jest to kryminał, które bardzo uwielbiam. Niby wszystko było szczegółowo opisane, miejsca zbrodni, ciała, ale nie czułam tej mięty jak do innych książek z tego gatunku. A nie ukrywam jestem ostatnio strasznie wybredna. Zacznę od okładki jest prosta: dłoń na niej duża, niebieska tabletka, tytuł remedium w tym samym kolorze, imię i nazwisko autora na biało, a tło ciemne, co dodaje tego strasznego uroku. Więc moim zdaniem plus za okładkę. Przejdę dalej, fabuła; byłaby niezła gdyby nie to, że strasznie mnie irytowały opisy każdego miejsca takich jak krajobrazy, no według mnie są one zbędne w takich typu książkach. Opisy morderstw, brutalnie skasowane ciała, to rozumiem. Plusem jest to, że rozdziały są krótkie i nie męczą zbyt bardzo. Napisana lekkim piórem co sprawia, ze czyta się ją szybko, ale niektóre zdania są po prostu zbędne. Przeczytałam ją do końca, ponieważ jak już wiecie jestem z tych osób, które jak zaczną muszą skończyć, nawet gdyby się waliło, paliło i tak wytrwam do końca. Trzymała mnie też przy tym wielowątkowość, dwa punkty widzenia: lokatorki zamordowanej dziewczyny oraz policji. Nie wiem, może ja ostatnio zdziadziałam albo poprzestawiały mi się klepki ale ta książka do mnie nie przemawia. Kryminał ale taki jakiś drętwy, no po prostu zabrakło mu takiego czegoś. Czy ją polecam ? Mam mieszane uczucia, bo jednym może się spodobać a drugim nie, a wiele razy powtarzam i powtarzać będę bo to ważne, o gustach się nie dyskutuje. Więc zostawię decyzję wam, a nuż może się komuś spodoba. Ale ja osobiście nie wiem, czy sięgnę jeszcze coś tego autora.