Żelazna zdrada recenzja

[…] Cheryl tak bardzo się różniła od kobiet, które na co dzień spotykałem. Była powiewem świeżości. Chwilą odpoczynku po krwawej potyczce. Ucieczką od całego zła. Odnosiłem wrażenie, że jest moim lekarstwem, bo nikt wcześniej nie miał takiego wpływu jak ona, a znałem ją przecież krótko[…]

Już się uspokoiłam, więc mogę napisać tą recenzję, a wierzcie mi nie było łatwo. Jeszcze trochę trzęsą mi się ręce, bo emocje, które nagromadziły się podczas czytania nadal jeszcze schodzą. A więc do dzieła.

Historia opowiada o Cheryl Vale i Archerze Russell. Ona pracuje w redakcji, będąc taką trochę dziewczyną na posyłki, a on jest bossem rodziny. Wraz z Cheryl pracuje siostra Archera, Sierra. Ona i Cheryl zostają przyjaciółkami. Pewnego dnia Cheryl odkrywa, że Sierra nosi broń w szafce i zaczyna szukać informacji na temat jej rodziny. Potem, gdy na jednych z kolacji, Cheryl pracuje jako kelnerka, spotyka Archera. Zaurocza się nim, a ten ratuje ja z opresji od jej byłego. Od tego momentu Cheryl i Archer zawiązują bardzo bliski kontakt. Gdy po jednej z upojnych nocy, Cheryl dowiaduje się że….. postanawia uciec. I tak zaczyna się gonitwa uczuć i emocji. O czym dowiedziała się Cheryl? Czy będą razem? Tego wam nie zdradzę. Sami musicie przeczytać.

Książki autorki mają to do siebie, że od samego początku do samego końca trzymają w szachu i olbrzymim napięciu czytelnika. Czułam się jak na jednej wielkiej kolejce górskiej, po takiej przejażdżce, że trudno zejść z wagonika i uspokoić swe emocje. Emocje, które nie pozwalały ani na moment przestać czytać. Od ognia na policzkach, podniecenia, przez zaciskające pięści z całych sił, płytki oddech, po łzy, które płynęły, a ja nie chciałam ich wycierać na uśmiechu od ucha do ucha i radości w serduszku. Tak się czułam podczas czytania. Bo obok tej historii czyli już piątego tomu, nie mogłam przejść obojętnie. Autorka wciągnęła mnie do świata mafii. Ale może nie aż tak brutalnego, jak pozostałe rodziny w poprzednich tomach, to jednak przerażające na swój sposób. Mój płytki oddech świadczył, że bałam się o życie bohaterów, o to, że może coś się im stać. Momentami miałam ochotę zamknąć książkę i wrócić do realnego świata, ale autorka na to nie pozwalała. Trzymała moją rękę i ciągnęła mnie. A ja jej na to pozwalałam i nie chciałam uciekać. Bo od tej historii nie uciekniesz. Zostaniesz do końca, do momentu aż zobaczysz ostatnią kropkę i koniec książki.

Autorka pokazała swą historia, że mafia czy nie mafia, to dla wszystkich liczy się honor, zaufanie i krew. Że liczy się rodzina. I każdy za każdym skoczy w ogień, będzie go chronił. Ale też pokazała jak kończą ci, co te więzy, to zaufanie zrywają. Raczej nie w dobry sposób. Morał z tej historii moim zdaniem jest taki, że rodzina nieważne jaka, jeśli jest w niej zaufanie, szczerość i lojalność, zawsze będzie walczyć o swoich.

Bardzo polecam, bardzo. A kto jeszcze nie czytał poprzednich to szybko nadrabiajcie, bo gwarantuje wam niezliczone emocje, hektolitry melisy i chęci zamordowania autorki za podnoszenie ciśnienia, szczególnie na koniec książki