Moja rodzina i inne zwierzęta recenzja

Książka Durrella "Moja rodzina i inne zwierzęta" wprowadziła mnie w dobry, prawie wakacyjny nastrój, jakże różny od obecnej, trudnej rzeczywistości. Na moment lektury tego utworu przeniosłam się duchem na przepiękną, słoneczną wyspę Korfu, zanurzyłam się w oszałamiającym bogactwie tamtejszej przyrody, w jej kolorach, zapachach, dźwiękach...
A to wszystko za sprawą narratora powieści, Geralda, najmłodszego z klanu Durrellów, którzy po opuszczeniu Anglii zamieszkali na kilka lat właśnie na tej greckiej wyspie. Gerry to wielki pasjonat i entuzjasta przyrody, w każdej jej formie. Umie, z dziecięcą naiwnością, ale bardzo dokładnie i czujnie przyglądać się wszelkim stworzeniom, małym i dużym, zamieszkującym te tereny. Jest uważnym i czułym obserwatorem otaczającego go świata. Cierpliwie podgląda pająki, skorki, skorpiony, ropuchy, gołębie, sroki, zaskrońce, znosząc co ciekawsze okazy do domu, wywołując tym czasami niezłe zamieszanie. Zachwyca się obfitością form życia na wyspie, urzekają go rozciągające się dookoła gaje oliwne, mirtowe, pomarańczowe, winorośla, dolinki z cyprysami, wiosenne pola krokusów i hiacyntów. Fascynuje się morskimi żyjątkami, krabem pustelnikiem, ukwiałami, żółwiami. Niezwykle urokliwie opisuje swoją przygodę na morzu z delfinami.
Zresztą w rodzinie Durrellów nie brak indywidualności. Jego starsi bracia też mają swoje niebanalne zainteresowania: Larry, intelektualista, z ambicjami literackimi, Laslie – ogarnięty obsesją na punkcie broni wszelkiego kalibru. Ekscentryczną rodzinę uzupełnia matka, niezbyt radząca sobie ze swoimi dziećmi i jej córka, Margo, przewrażliwiona na punkcie swej urody. Galerię bohaterów tej powieści dopełniają Grecy – mieszkańcy Korfu, wśród których uwagę zwraca Spiros – samozwańczy przewodnik i opiekun rodziny na wyspie oraz Lugarecja cierpiąca na różne dolegliwości i uwielbiająca o nich szczegółowo opowiadać.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie, napisana jest lekkim językiem obfitującym w wiele zabawnych porównań czy skojarzeń typu: „Margo wydała wrzask, z jakiego byłaby dumna każda lokomotywa parowa”. Oczywiście nie brak w niej komicznych przygód Durrellów na wyspie, a wśród nich ta, która rozśmieszyła mnie do łez, mianowicie rodzinny obiad ze skorpionem i małymi skorpionkami w roli głównego dania!
Powieść Durrella to sympatyczna , niezobowiązująca, relaksująca lektura. Zachwyciła mnie takim niespiesznym podejściem do życia, umiejętnością przyglądania się światu z czułością i zachwytem nad różnorodnością, obfitością i wspaniałością natury