Promyczek na święta recenzja

Do nowej książki Klaudii Bianek podchodziłam z lekką rezerwą i jednocześnie zaciekawieniem. Czy sprostała moim oczekiwaniom?

Na przestrzeni powieści możemy śledzić losy sześciorga ludzi, których życia splatają się ze sobą i tworzą tym samym niesamowity klimat.

Marcelina- młoda dziewczyna bez pamięci zakochana w swoich kotach. Co zrobi, gdy jednemu z nich stanie się krzywda?

Bożena- prowadzi Zielony Zakątek, gdzie stara się obdarzać wszystkich radością i pogodą ducha. We wnętrzu jednak czuje smutek spowodowany swoją córką, która oddaliła się od rodziców i nie przyjechała na święta

Leon- mąż Bożeny, który niespodziewanie trafia do szpitala. Czy Wigilia będzie dla niego szczęśliwa?

Tomasz- chłopak, któremu mama nie daje spokoju apropo prywatnego życia. Kiedy jego psu zaczynają dokuczać problemy z nerkami musi jechać do weterynarza. Tam spotyka kogoś niespodziewanego

Hania- na co dzień pracuje w Zielonym Zakątku i wzdycha do Kajetana, a w domu poświęca się opiece nad niepełnosprawnym ojcem

Kajetan- bez pamięci zakochany w Hani. Czy ta zwróci na niego uwagę?

To właśnie wielowątkowość książki spodobała mi się najbardziej. Lubię, kiedy mogę poznawać różne punkty widzenia, z których każdy ciekawi mnie w równym stopniu. Czego nie można odmówić Klaudii to stworzenie niesamowicie klimatycznej historii. Święta i czas przygotowania są na jej kartach obecne przez cały czas, a opisy dań wigilijnych powodowały, że miałam ochotę skosztować ich tu i teraz. Do tego każdy z bohaterów był wykreowany w bardzo charakterystyczny sposób, o każdym chciałam dowiedzieć się więcej i im kibicowałam.

Historii jednak nie czytało mi się zupełnie lekko, bo porusza bardzo ciężko temat choroby pupila. Jestem wrażliwa na krzywdę zwierząt i opisy cierpienia kotka Marceliny sprawiły, że aż mi się łza w oku kręciła, bo były sporządzone w bardzo przejmujący sposób. Tym bardziej te wydarzenia w nas uderzają, gdy dowiadujemy się, że tę część historii autorka napisała z autopsji, bo przeżywała coś podobnego ze swoim pupilem.

Jest jedna rzecz, która mi przeszkadzała i to już nie jest pierwsza książka Klaudii, w której taki motyw zauważam, Mianowicie przedstawianie ideału kobiety jako skromnej, niewyróżniającej się i cichej, "naturalnej". Każdy inny charakter dziewczyny miałam wrażenie, że był demonizowany. Gdyby takie zdanie padło raz, może bym nie zwróciła na to aż takiej uwagi, ale po pewnym razie nie dałam rady o tym czytać.

"Promyczek na Święta" skłania do refleksji, wzrusza i pokazuje prawdziwego ducha Świąt. Jeśli lubicie książki Klaudii, obyczajówki i świąteczne historie, w których dużą rolę odgrywają zwierzaki, ta powinna wam się spodobać.

Dziękuję Czwartej Stronie za współpracę przy tym tytule.