Dawne obietnice recenzja

Pierwsze na co zwróciłam uwagę przy "Dawnych obietnicach" to fakt, że książce przydałaby się zarówno redakcja jak i korekta. Ja jestem przeczulona na tym punkcie i gdy już na samym początku atakują mnie takie kwiatki jak błędy przy przenoszeniu wyrazów do kolejnej linijki albo stwierdzenia pozbawione sensu jak to ze strony 11 "Miała kilkanaście lat, ale była wyjątkowo rozgadana" w momencie, gdy dziewczyna wypowiedziała jedno (!) zdanie (kilka stron dalej to zdanie ma uzasadnienie, ale nie w tym momencie). Powiem tak... poczułam drobne zniechęcenie.

Niestety fabularnie powieść jest o wiele słabsza od swojej poprzedniczki. Być może to ja po przeczytaniu "Tamtej dziewczyny" miałam zbyt duże oczekiwania? Pewne jest, że po bardzo dobrej "Tamtej dziewczynie" lektura "Dawnych obietnic" była odrobinę rozczarowująca. Może książka sama w sobie nie jest zła, tylko nie utrzymała poziomu swojej poprzedniczki i dlatego w ten sposób ją odbieram.

Przede wszystkim to co bardzo podobało mi się wcześniej (i co uwielbiam ogólnie w powieściach),czyli przedstawienie wydarzeń z perspektywy wielu osób tutaj nie zagrało. I choć są to tylko i wyłącznie moje odczucia, to jakoś nie pasowało mi to, że Patrycja już się "odnalazła", że powoli odkrywamy jej losy, a równocześnie mocno eksponowany jest wątek jej poszukiwań czy zastanawiania się jednej z bohaterek co łączyło Partycję i Wiktora, gdy my już to wiemy. Nie dość, że było to dla mnie mało interesuje to cały czas miałam wrażenie, że wiele scen pisanych jest na siłę.

Nie przepadam za paradokumentami, z ich wszystkimi dramami i przerysowanymi reakcjami bohaterów na wydarzenia. Wiem, że mają one swoich zwolenników, jednak ja do nich nie należę. Na moje nieszczęście właśnie coś takiego w wielu miejscach zaserwowała mi Autorka. Na szczęście są też spore fragmenty tekstu, które czytałam z prawdziwą przyjemnością. Gdzie widać, że Autorka chcę nam przekazać coś istotnego, gdzie historia układa się w spójną całość, a bohaterowie starają się odkryć siebie.

Trudno mi w "Dawnych obietnicach" odnaleźć klimat jaki miała "Tamta dziewczyna". Pierwszy tom to interesująca, wielowątkowa powieść obyczajowa, z bohaterami, którzy zachowują się i reagują tak naturalnie, że łatwo można wczuć się w ich sytuację. Drugi tom to historia kolejnych dram i bohaterów, którzy irytują swoją sztucznością. Pozostaje mi jedynie mieć nadzieję, że kolejny tom będzie powrotem na właściwe tory i Autorka ponownie zaczaruje mnie swoją opowieścią.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Replika.