Daleko po torach. Rosja, Mongolia i Chiny recenzja

Kolej transsyberyjska od dawna działa na moją wyobraźnię. Dlatego też sięgam po wszelkie relacje z podróży po jej torach, jakie wpadną mi w oko. Tak trafiłam na książkę Ewy Nowak „Daleko po torach. Przez Rosję aż do Chin”. Z opowieścią autorki o wyprawie spędziłam kilka zabawnych i fascynujących godzin.

Ewa Nowak wraz z trójką przyjaciół wybrała się w podróż pociągiem do Irkucka, Pekinu, Hongkongu, Szanghaju i Ułan Bator w 2016 roku. Rozpoczęła ją w Moskwie. W każdym z odwiedzanych miast zwiedziła najważniejsze zabytki i atrakcje turystyczne. Poznała mieszkańców, którzy opowiedzieli o ciekawostkach związanych z odwiedzanymi miejscami oraz o warunkach życia w tych egzotycznych lokalizacjach. W międzyczasie pokazała, jakich warunków mogą spodziewać się podróżnicy na trasie. Standardy w środkach transportu są zróżnicowane. Dotyczy to również bazy noclegowej.

Najwięcej problemów stwarzało turystom wyżywienie. Ostrożność w spożywaniu potraw, których nie znali, powodowała, że ich dieta nie należała do urozmaiconych. Ponadto nawet dania znane z zachodnich restauracji, na Wschodzie smakuje zupełnie inaczej. Wszelkie niedogodności znosili jednak z dystansem i uśmiechem.

Transsyberyjscy turyści najczęściej spotykali się z życzliwością i zainteresowaniem. Niemal na każdym kroku przekonywali się, że ludność rosyjska i chińska jest otwarta, uzyskiwali niezbędną pomoc. Dzielnie targowali się podczas zakupów. Kupowali owoce i ręcznie robione pierożki na dworcach podczas krótkich postojów.

„Daleko po torach” czytałam z przyjemnością. Została napisana potocznym, łatwym językiem i z dużą dozą humoru. Książka pokazuje różnice kulturowe, z jakimi spotykają się Polacy na terenach Rosji i Dalekiego Wschodu. Tempo relacji jest dość szybkie, bo i podróż bardzo intensywna. Cały czas coś się dzieje. Czas w pociągu autorka wykorzystała do wprowadzenia informacji historycznych, ogólnych. Opowieść wzbogacona jest przez zdjęcia, zarówno czarno-białe, jak i kolorowe. Ponadto autorka podzieliła się licznymi anegdotami związanymi z odwiedzanymi miejscami oraz przygodami jej przyjaciół.

Pod względem redakcyjnym książka kuleje. Błędy językowe niestety się zdarzają.

Podsumowując, „Daleko po torach” jest dynamiczną i lekką relacją z ciekawej podróży, która na pewno spodoba się miłośnikom wschodnich klimatów. Wyniosłam z niej pozytywne wrażenia i polubiłam uczestników wyprawy. Osobiście jestem jedynie zawiedziona niewielką ilością informacji o kulturze i zwyczajach ludów zamieszkujących Syberię. Szukam ich w tego rodzaju książkach i ciągle otrzymuję zbyt mało. Za to fascynaci Chin z pewnością nie będą zawiedzeni.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta w serwisie nakanapie.pl