Most pomiędzy słowami recenzja

Doskonała książka, stanowiąca świadectwo pewnej, niezwykle trudnej, epoki. Autorka z wielką precyzją i wyczuciem osadziła losy swoich bohaterów w realiach powojennej Polski. Dla wielu walka wówczas jeszcze się nie skończyła, a życie okazało się niezwykle wymagające. Michalina i jej najbliżsi właśnie w tej nowej rzeczywistości musieli żyć, a każdy dzień przepełniony był obawą i pewnym odwracaniem utartego porządku świata. Niejednokrotnie zacierała się granica i nie było wiadomo kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Książka ta to opowieść jak w czasach strachu, zakłamania, niepewności i zniewolenia zachować podstawowe zasady, uczucia, idee; jak zweryfikować przekonania, które przegrały konfrontację z rzeczywistością. Z rozważną równowagą autorka przedstawiła realia państwa polskiego lat 50 i 60. Ukazała mechanizm, według którego budowano nowy ład. Jaskrawo zaakcentowała kto, za co i dlaczego miał prawo do dostatniego życia oraz komu jednym pociągnięciem ręki zabierano wszystko. Historia młodego studenta Michała zobrazowała proces dochodzenia do samoświadomości oraz zdemaskowała fałsz i obłudę kłamliwych haseł, którymi wówczas karmiono polskie społeczeństwo. Życie Michaliny i jej męża Piotra potwierdziło tytułowe założenie, że zawsze warto budować, trwać, wierzyć i nie zawracać z raz obranej drogi. Książka ta demaskuje też okrutną prawdę tamtych czasów. Dowodzi, że korytarze i sale przesłuchań państwowych instytucji przesiąknięte były cierpieniem, bólem i krwią wielu niewinnych ofiar. Powieść ta dowodzi także, że uczciwe fundamenty ludzkich więzi i relacji przetrwają niejedną polityczną zawieruchę. Życie bohaterów unaocznia fakt, że codzienność nie jest czarno - biała, a utkana z różnych odcieni, emocji, prawd i półprawd. Bohaterowie próbują oswoić tę pełną sprzeczności rzeczywistość, niejednokrotnie zostają postawieni w obliczu trudnych wyborów. Autorka opisując normalne życie zwykłych ludzi, akcentuje pewne uniwersalne wartości. Opowieść o codzienności stanowi podstawę do zaakcentowania tego, co w ludzkim życiu najważniejsze. Na solidnie ukazanym tle historycznym pisarka wyraźnie wyartykułowała ponadczasową prawdę mówiącą o tym, że wierność własnym przekonaniom niejednokrotnie wymaga wyrzeczeń i samozaparcia. Powieść stanowiąca kompilację różnych tonów; mocnych i światopoglądowych oraz delikatnych budujących most prowadzący do drugiego człowieka.
Gorąco polecam.