Rzeźnik i strzyżyk recenzja

On poluje na swoje ofiary.
Ona poluje na niego.

„Rzeźnik i strzyżyk” to debiutancka powieść Alainy Urquhart. Sięgnęłam po tę książkę z trzech powodów. Po pierwsze - bardzo lubię poznawać nowych autorów i mam słabość do debiuów, po drugie - nie potrafię oprzeć się intrygującym okładom i po trzecie — uwielbiam mroczne thrillery, których głównym bohaterem jest psychopatyczny morderca. Czy to wystarczyło, bym po lekturze uznała debiut Alainy za udany? Jak najbardziej tak!

W luizjańskim bagnie czai się potwór, niezwykle inteligentny morderca, miłośnik eksperymentów medycznych, który ciężko pracuje nad swoją kolejną, a zarazem najbardziej wstrząsającą zbrodnią.
Doktor Wren Müller jest patolożką sądową. W swojej karierze nigdy nie trafiła na sprawę, której nie udałoby się jej rozwiązać. Aż do teraz. Kiedy kolejne ciała kobiet trafiają na jej stół sekcyjny, kobieta zostaje wciągnięta w niebezpieczną pogoń za brutalnym mordercą.

Po skończonej lekturze z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że to był udany debiut. Alaina Urquhart nakreśliła ciekawą historię z dobrze dopracowanym wątkiem kryminalnym, której akcja nie zwalnia nawet na moment i trzyma w napięciu niemal do samego końca. Jest to niewątpliwie największy atut tej powieści. Sięgając po thriller, przede wszystkim oczekujemy emocji, napięcia i akcji, a tutaj nam tego nie zabraknie. Duże wrażenie zrobiły na mnie wzmianki z prosektorium i sekcji zwłok, widać, że autorka dobrze przygotowała się do tematu.
Historia przedstawiona jest z perspektywy dwóch osób, patologa sądowego i mordercy. Myślę, że to był ciekawy zabieg, bo dzięki temu możemy przyjrzeć się pracy koronera, jak również poznać myśli i motywy działania zabójcy. „Rzeźnik i strzyżyk” wciąga od pierwszych stron i niemal od początku akcja rozwija się w diametralnym tempie. Mroczny i duszny klimat powieści trzyma nas w niesamowitym napięciu, a kolejne sceny z prosektorium, które momentami przyprawiają o dreszcze, tylko podsycają naszą ciekawość i chęć jak najszybszego rozwiązania zagadki.
Styl Alainy jest lekki i przyjemny, książkę czyta się naprawdę płynnie i z dużym zaangażowaniem. Pomimo kilku niedociągnięć uważam, że autorka ma duży potencjał i z pewnością sięgnę po kolejne jej powieści. Jeżeli lubicie mroczne thrillery, w których autor serwuje nam smaczki z prosektorium, to zachęcam Was do lektury.