Sąd Ostateczny recenzja

Bardzo ciekawa pozycja na naszym rynku wydawniczym. Książka trochę zanurzona w atmosferze surrealizmu wytworzonej przejściami pomiędzy teraźniejszością a przeszłością. Autor w tym zakresie żongluje czasem i postaciami odrywającymi poszczególne role. Wygląda to na przemyślany zabieg autora, który w ten sposób wytwarza lekko bunuelowską atmosferę. Akcja rozgrywa się w wielu miejscach i wielu okresach historycznych, ale elementem spajającym i jednocześnie osią narracji są losy obrazu Sąd Ostateczny Hansa Memlinga - malarza, którego domniemane losy rozpalały wyobraźnie niemieckich romantyków w XIX w. Autor bardzo ciekawie wykorzystał historię obrazu oraz samego Memlinga do wykreowania historii alternatywnej, która jednocześnie staje się płaszczyzną narracji na temat dobra i zła oraz ludzkiej natury. Autor nie boi się również dotykać kwestii wiary, cierpienia, ekstatycznej przyjemności czerpanej z zadawania bólu przejawiającej się w sztuce sakralnej. Jednocześnie jest to na tyle zgrabnie podane, że zachowuje swoją lekkość. W związku z przyjętą konwencją, nawet jeżeli książką skłania do refleksu to robi to w sposób nienachalny, wręcz peryferyjny.
Podczas lektury nasuwa się również pewne podobieństwo do książek Dana Browna, ze względu na nawiązanie do symbolizmu i kreacyjnej roli sztuki. W związku z tym tytułowy obraz nie jest jedynie przedmiotem kreacji, ale sam kreuje rzeczywistość zarówno w czasie, jak i przestrzeni. Bardzo ciekawy koncept. Z tym że w porównaniu do książek Browna - w tym wypadku większy nacisk położony jest na intelektualny przekaz, podczas gdy książki Dana Browna skupiały się na bardziej na holywoodzkiej dynamice fabuły.
Zwraca uwagę świetne przygotowanie autora, jeżeli chodzi o wszystkie detale.
Pomimo zachowania pozorów konwencji lekkiej powieści na długie weekendy, książka zawiera wiele koncepcji i idei, które dla nieprzygotowanego czytelnika przyzwyczajonego do łatwej rozrywki mogą być trudniejsze w odbiorze. W związku z tym jeśli miałbym nazwać autora polskim Danem Brownem to raczej byłby to Dan Brown dla czytelników nie unikających wyzwań intelektualnych.