Samotny Dom recenzja

Pierwsza książka, po dłuższej abstynencji czytelniczej za mną. Mam nadzieję, że teraz pójdzie już z górki.
Książka co prawda nie wciągnęła mnie bez reszty od samego początku - coś mi w niej "nie grało", ale zakończenie zdecydowanie to wynagrodziło.
Jak nietrudno się domyślić, skoro autorką jest Agtha Christie, mamy doczynienia z kryminałem. Tym razem słynny detektyw Poirot musi odnaleźć mordercę, który ... jeszcze nie popełnił zbrodni.
Jak to możliwe?
Przebywając na wakacjach ze swoim przyjacielem Hastings'em poznaje uroczą pannę Nick. Pzypadkiem jest świadkiem nieudanego zamachu na życie młodej dziewczyny. Po rozmowie okazuje się, że udało jej się przetrwać już cztery podobne zdarzenia... i tak Poirot postanawia schwytać niedoszłego zabójcę.
Historia jest mocno zagmatwana, nawet przez sekundę nie pomyślałam o tym, co rzeczywiście mogło się wydarzyć. Sam detektyw dochodzi do rozwikłania zagadki bardzo powoli, popełniając wiele błędów, które nie dają mu spokoju.
Postanawia stworzyć listę podejrzanych. Przy każdym nazwisku zapisuje listę pytań, które go nurtują, często dość absurdalnych. Hastings nie do końca rozumie postępowanie przyjaciela, stara się go wesprzeć, ale nie zawsze mu się to udaje.
Akcja książki rozpędza się dopiero w okolicach setnej strony, czyli mniej więcej w połowie. Właśnie wtedy zabójca znów uderza i tym razem udaje mu się dokonać zbrodni. Kto zginął? Tego Wam nie powiem, ale Poirot uważa, że dzięki temu łatwiej będzie mu schwytać winowajcę, gdyż każdy morderca niejako "podpisuje się " popełniając zbrodnię.
Śledząc recenzje książki, zauważyłam że nie tylko mnie początek dość zmęczył. Nie do końca jestem w stanie wskazać przyczynę. Czy akcja rozwija się zbyt powoli? Czy postacie są mało wyraziste? Ciężko stwierdzić. Na pewno jednak warto doczytać ją do końca.

Jako "Świeżak" w świecie kryminałów, zastanawiam się czy dojdę do momentu, w którym będę domyślać się zakończenia. Jesteście fanami gatunku? Domyślacie się zakończeń? Mnie na razie nie bardzo to wychodzi.