Pani Bovary recenzja

" Przesadna mowa zwykła kryć miernotę uczuć – myślał, jakby bogactwo ducha nie wyrażało się czasem przez puste zgoła metafory, gdyż nikt nigdy nie może dać dokładnej miary swych potrzeb, myśli i cierpień, a słowo ludzkie jest jak pęknięty kocioł, na którym wygrywamy melodie godne tańczącego niedźwiedzia, gdy tymczasem chcielibyśmy wzruszyć gwiazdy”.
"Pani Bovary" to arcydzieło realizmu. Historia nieszczęśliwej Emmy, którą przytłacza życie na prowincji i życie w ogóle. Czuje nieustannie nudę i marazm. Od pustki stara się uciekać w świat powieści romantycznych. Jest tak zaaferowana, że z czasem popada w prawdziwą życiową apatię, identyfikując się jedynie z bohaterkami czytanych romansideł. Francuscy antropolodzy literatury nazywają Emmę " mimetyczką pożądania", czyli chęcią posiadania tego, co bohaterowie literaccy. I rzeczywiście tak jest. Mówi się, że pani Bovary to damski odpowiednik cervantesowskiego Don Kichota
Kobieta izoluje się od życia rzeczywistego, starając się zastąpić je światami i uczuciami wymyślonymi. Wydawać by się mogło, że Emma nie zna życia w ogóle, bowiem jego dobicie znajduje w książkach, które są dla niej wszystkim. Emma cały czas marzy o romantycznej miłości niczym z baśni ani przez chwilę nie wątpiąc w możliwość jej doświadczenia. Swojego męża nazywa "nudnym i płaskim ja brukowy chodnik". Ta egzaltacja powieściami, chęć ekscytującego życia, popycha Emmę w ramiona innych mężczyzn, doprowadza do wielu romansów. Wydaje się, że to spełnienie marzeń głównej bohaterki, to jednak jedynie mrzonki i złudzenia. Każde kolejne kłamstwo i niewłaściwe zachowanie oddala Emmę od życia, kobieta czuje się już niemal wypchnięta z jego ram. Czytelnik może obserwować stopniowe zmiany w zachowaniu protagonistki, samodzielnie dokonywać wiwisekcji jej osobowości. Z czasem Emma staje się wręcz niewolnikiem swoich wyimaginowanych mrzonek. W konsekwencji prowadzi to do tragedii.


Powieść niezwykle ciekawa, odkrywająca motywy ograniczanej kobiet, samą pozycję kobiety w społeczeństwie no i pozycję literatury.



Z czystym sumieniem polecam.