Recenzja książki Skazana na miłość

Osiem lat wcześniej Bennett jest chłopakiem despotycznej Saskii. Za jej sprawą trzynastoletnia siostra Sierra Lawson, czuje się jak wyrzutek. Do tego poczucia przyczynia się też ojciec, jeden z najbardziej wpływowych biznesmanów w Stanach, dla którego jest niefortunnym przypadkiem. Sierra, swoją niechęcią do dostosowania się psuje jego perfekcyjne życie i wizerunek. Jednak dziewczyna chce sama wybrać swoją drogę życia. Podkochuje się w zawadiackim, życzliwym Benie, który jest jej jedynym sprzymierzeńcem. Chłopak znika, a osiem lat później wszystko się zmienia. Tyle o fabule, z której bardzo łatwo zdradzić za dużo.

Ta książka zniechęcała mnie tytułem, przemawiającym do mnie: "jestem tandetnym romansidłem", ale co innego mówiły wysokie opinie czytelników. Sięgnęłam po nią z dystansem i zostałam mile zaskoczona doskonale stworzonym wątkiem mafijnym. W tej powieści nic nie jest takie jakby się wydawało, a intryga goni intrygę.

Autorka świetnie się sprawdza w mocnych klimatach. Doskonale zbudowała i utrzymywała napięcie ukazując mafijny świat, brudne interesy, a także emocjonalną wzajemną niechęć bohaterów.
Pierwsze trzysta-parę stron podniosło mi ciśnienie utrzymującym się niepokojem.
Historia nieszablonowa, z perfekcyjnie wykreowanymi bohaterami. Główna bohaterka bezkompromisowa, wyznaje piękne, cenne wartości i broni ich wszelkimi sposobami. Głowa rodziny mafijnej, Bennett Mazzone, przyprawia o gęsią skórkę za każdym razem, gdy tylko się pojawia. Tempo książki nie jest specjalnie szybkie, ale obfituje w zwroty akcji i liczne zaskoczenia.
Wątek La Cosa Nostry bardzo autentyczny, w swojej brutalności i bezwzględności.
Wątek romansu początkowo z rodzaju hate-love. Wzajemne animozje i uprzedzenia były całkowicie zrozumiałe i naturalne. Niestety potem zrobiła się z historii słodka papka z mdłymi dialogami, chichoczącym caporegime, nieudolnym soldati, tandetnymi scenami zbliżeń głównie ze względu ordynarnych, dziwacznych wypowiedzi w ich trakcie. Jedynie wątek mafijny trzymał poziom, ale wyjaśnienie struktur, koneksji i innych układów oraz sojuszów w trakcie jednej, czy dwóch rozmów wydał mi się bez pomysłu.
Na szczęście ta, w moim odczuciu, nieudana część trwała około 30-50 stron i nie popsuła całości odbioru książki, która miała niebagatelne 540 stron.