Socjopatka recenzja

" [...] Przez większą część nauki w gimnazjum i liceum nocne stalkowanie sąsiadów i chodzenie po pustych domach pozwoliły mi znaleźć sekretne ujście dla mojej mrocznej strony. [...]"

Pierwszy raz miałam do czynienia z autobiografią, która tak doskonale przedstawia osobę z zaburzeniem osobowości. Autorka Patric Gagne jest socjopatką. Nie odczuwa emocji tak jak zdrowi ludzie. Nie potrafi współczuć. Nie jest osobą empatyczną.
W swojej książce "Socjopatka" autorka opisuje między innymi swoje dzieciństwo, oraz nastoletnie i dorosłe życie. Przekonacie się, jak czuła się w związkach. Co mówili o niej inni. I co ukrywała w swojej głowie. Czy potrafiła tak jak my kochać?
Cieszę się, że autorka postanowiła opisać nam swój przypadek. Może dzięki temu inni socjopaci będą potrafili odnaleźć się w normalnym świecie.
Socjopaci nie zawsze są potworami. Autorka to udowodniła. Wiadomo, mają swoje zaburzenia osobowości, ale z tym można żyć.
Nasza autorka i bohaterka w jednej osobie pokazuje nam, że jej też przydarzały się słabe momenty, w których notorycznie kłamała, kradła i krzywdziła innych. Byłam przerażona tym, co chciała zrobić małemu kotkowi. Nie potrafiąc prawidłowo odczuwać emocji, musiała je po prostu udawać — okłamywać innych. Patric Gagne potrafiła kraść auta i okradać domy i znajomych. Czy poszła za to do więzienia?
Czy ta socjopatka potrafiła obdarzać uczuciami mężczyzn? Czy dzięki swojej chorobie była wykorzystywana przez innych?
Historia Patric Gagne mocno mną wstrząsnęła i do teraz jeszcze nie mogę się pozbierać.
Socjopaci kojarzyli mi się z sadystycznymi potworami, gwałcicielami i mordercami. Dzięki autorce poszerzyłam moją wiedzę na ten temat.
Zobaczcie drogę autorki do rozpoznania swojego zaburzenia i do jego oswojenia.
Warto było sięgnąć po tę autobiografię. Jest warta przeczytania.
Ps.
Mimo swojego zaburzenia Patric Gagne dała radę skończyć studia licencjackie, magisterskie i zrobiła doktorat. Teraz sama pomaga osobom z zaburzeniami osobowości.

Jest to dosyć oryginalna autobiografia, w której autorka w piękny prosty a czasem zakręcony sposób przedstawia swoje zaburzenie.