Spójrz na mnie recenzja

Yrsa Sigurđardóttir- islandzka pisarka. Debiutowała w 1998 roku. Spójrz na mnie to piąta część serii, której główną bohaterką jest prawniczka Thora. Inne powieści z tego cyklu to Trzeci znak, Weź moją duszę, W proch się obrócisz i Lód w żyłach.

W ośrodku rehabilitacyjnym dochodzi do pożaru w wyniku którego ginie kilka osób- jeden opiekun i wszyscy pensjonariusze. Głównym podejrzany w tej sprawie jest cierpiący na zespół Downa Jakob. Chłopca uznano za winnego i skierowano do zamkniętego oddziału psychiatrycznego w Sogn. Sprawa zostaje w ten sposób szybko wyciszona i zamknięta. W ośrodku w Sogn przebywa też niebezpieczny pedofil- Josteinn. To właśnie on zleca on Thorze wykonanie rewizji wyroku Jakoba. Pozostaje pytanie, dlaczego niezwiązany ze sprawą podpalenia ośrodka rehabilitacyjnego Josteinn, prosi o rewizję wyroku? Jakie ma podstawy, żeby sądzić, iż to nie Jakob jest podpalaczem? I dlaczego właściwie chce odszukać prawdziwego sprawcę?

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że rewizja wyroku jest w tym przypadku zbędna. Wszystko wskazuje na to, że podpalaczem był Jakob, poza tym chłopiec przyznał się do winy. Thora jednak ma pewne podejrzenia. Po dokładniejszym przyjrzeniu się sprawie, odkrywa, że podpalenie wymagało zaplanowania i przemyślnego działania. Czy zatem chory na zespół Downa Jakob był zdolny do popełnienia takiej zbrodni? To pytanie nie daje jej spokoju i postanawia znaleźć na nie odpowiedź.

Prawniczka rozpoczyna żmudne śledztwo. Na początku skupia się na pensjonariuszach, którzy razem z Jakobem przebywali w ośrodku jeszcze przed jego podpaleniem. Szybko jednak okazuje się, że cierpieli oni na poważne choroby, jak autyzm czy całkowity paraliż i należy ich wykluczyć z kręgu podejrzanych osób. Kto w takim razie jest podpalaczem? W sprawie pojawiają się co chwilę nowe tropy. Jedne prowadzą do obrońcy Jakoba, inne do Ministerstwa Sprawiedliwości. Thora dostaje też tajemnicze i niezrozumiałe smsy, które zdaje się mają związek ze sprawą. Błądząc w gąszczu pytań, prawniczka próbuje poskładać wszystko w logiczną całość i odkryć prawdę.

Nie napiszę ani słowa więcej o fabule tej książki, ponieważ czyta się ją fantastycznie i nie chcę zepsuć nikomu wrażeń. Już sam początek wprowadza czytelnika w klimat rodem z powieści Kinga. Później w miarę rozwijania się akcji, pojawiają się coraz ciekawsze, pozornie niezwiązane ze sobą wątki, które na końcu okazują się częściami jednej układanki. Autorka w doskonały sposób buduje napięcie, ani na chwilę nie pozwala się nudzić, intryguje a miejscami nawet przeraża. Dawno żadna powieść nie wciągnęła i nie pochłonęła mnie tak bardzo, że nie mogłam się od niej oderwać. Miałam wrażenie, że każdy rozdział kończy się znakiem zapytania, zostawia czytelnika w niepewności i przez to zachęca do dalszego towarzyszenia Thorze w śledztwie. Sama przyznam, że do tej pory dosyć rzadko czytałam kryminały czy thrillery, ale ta książka przekonała mnie do tego gatunki. Już rozglądam się za kolejnymi książkami pani Sigurđardóttir.