Spóźnione pożegnanie recenzja

Każdy dźwiga ciężar przeszłości na własnych plecach, wcześniej czy później zrzucając go ze swych barków poczuje ulgę lecz krzywizna spowodowana wieloletnim dzierżeniem ciężaru pozostanie .

„CZASEM JEDYNĄ RZECZĄ GORSZĄ OD SZUKANIA PRAWDY JEST JEJ ZNALEZIENIE”

________ ADAM DZIERŻEK „ SPÓŹNIONE POŻEGNANIE”

Adam Dzierżek przedstawia kolejną świetną historię. Zabiera czytelnika w podróż do ludzkiego umysłu w podróż, która jest niezmiernie ciężka, emocjonalna z której nie uda się wyjść czystym, nie brudząc sobie rąk a pozostawiony ślad nie będzie łatwy do usuniecie. Z każdą stroną docieramy coraz głębiej, aż przyjdzie nam stanąć przed drzwiami z napisem „Mroczne oblicze” które ludzka ciekawość nakazuje nam otworzyć. Tym samym przyczyniamy się do wypuszczenia na powierzchnię najgorszych demonów jakie skrywa każdy człowiek.

Maksymilian Mej- były policjant, którego kariera w szeregach mundurowych dobiegła końca, postanawia założyć biuro detektywistyczne. Brak potencjalnych zainteresowanych nie wróży świetlnej przyszłości. Pewnego dnia jednak pojawia się klient, który nie targuje się co usług, a zarazem sprawia wrażenie, że oddałaby przysłowiowego ostatniego centa za rozwiązanie jego problemu. Miłosz Wilczak zleca detektywowi odnalezienie swojej córki, która przy nadziei uciekła z domu. Wilczak pragnie odnowić kontakt z córką oraz ustalić czy może się cieszyć z faktu i nowej roli w życiu, jaką jest bycie dziadkiem. Maks przyjmuje zlecenie, które z pozoru wydaje się prostą sprawą, to jednak błędne założenie. W trakcie ustaleń, wysłuchania wersji zleceniodawcy, dociera do niego fakt, że będzie musiał udać się do miejscowości, która jest emocjonalnie z nim związana. Stawirów to mała specyficzna miejscowość, w której społeczeństwo nie jest wylewne, sprawia wrażenie jakby nad nią wisiała hermetyczna kopuła, z której ciężko się wydostać.

Mejza będzie musiał nie tylko sprostać zleceniu ale również stoczyć walkę z własnymi demonami przeszłości, ciągłym towarzyszącym mu bólem, oraz skłonnością do nadużywania alkoholu, który stał się dla detektywa jednym z leków na ból. Świadomy, że wspomniana miejscowość ma dla niego znaczenie przyciąga jak magnez, jednak z czasem sytuacja wymyka się spod kontroli i staje się ofiarą rzuconą na żer bestii, która kawałek po kawałku pożera, mocno zaciskając swą ofiarę w szponach, nie mając zamiaru jej wypuścić nim nie nasyci się do końca.

________

„Ostatnie pożegnanie” jak wspomniałem na samym początku historia, która po sobie zostawia ślad. Obcowanie z patologicznym środowiskiem, mroczny klimat, którego atmosferę podgrzewa każdy następny odpalany papieros, odór alkoholu i społeczne problemy, których na co dzień staramy się nie dostrzegać i nie pozwalamy im wtargnąć do naszego życia co czyni nas wbrew pozorom szczęśliwymi. W powieści Adama Dzierżka o szczęściu nie ma mowy, zdegradowane społeczeństwo i bohaterowie są dalecy od ideałów, a może lepiej ująć nie są tacy jak narzuca nam medialna poprawność, która automatycznie wspomnianych kategoryzuje jako ludzi marginesu. Autor zadbał, by czytelnik obcował z najgorszymi emocjami jakie towarzyszą w życiu człowieka. Stopniowo uwalniając strona po stronie, odsłaniając kulisy przeszłości Mejzy zmierzając do kulminacyjnego momentu kiedy na stole leżą otwarte karty, a gdy wszystko jest praktycznie oczywiste i mamy poukładane wyobrażenie jaki będzie koniec tej historii to autor ponownie zaskakuje ;)

Czy pozytywnie ? To już każdy oceni sam. Ja spodziewałem się zupełnie innego zakończenia J

Autor, według mnie przenosi klimat „noir” do współczesności. Przeplata kryminał z thrillerem starając się utrzymać obraz, który znamy ze słynnych produkcji filmowych lat 30-50 w których zawód detektywa był bardziej klimatyczny, kojarzony np. ze słynnym hollywoodzkim aktorem Humpreyem Bogartem, niż obecnie kojarzony z postaciami medialnymi, celebrytami słynnymi detektywami ;) Jednak każdy doszuka się zawsze jakiegoś podobieństwa. Ja jednak jako miłośnik czarno- białego kina pozostawię was w tej magii J