Zapomniane na śmierć recenzja

"Zapomniane na śmierć" to książka, która przenosi czytelnika w przyszłość roku 2061 do Nowego Jorku. Akcja rozpoczyna się od makabrycznego znaleziska ciała kobiety, porzuconego w śmietniku niczym niepotrzebny odpad. Ofiara, bezdomna kobieta, choć pozornie nieznacząca dla społeczeństwa, pełniła istotną rolę w informowaniu policji o przestępstwach popełnianych na ulicach miasta. I właśnie brak notatnika, w którym zapisywała swoje spostrzeżenia, stanowi zagadkę dla detektyw Eve Dallas.
Dodatkowo na pobliskim placu budowy zostają odnalezione kości sprzed kilkudziesięciu lat kolejnych dwóch ofiar. Intryga pogłębia się, gdy okazuje się, że właścicielem nieruchomości jest mąż Eve, Roarke. To prowadzi detektyw do wnikliwego śledztwa w świat nieruchomości, historii rodzinnych i ukrytych sekretów.
Jednym z najmocniejszych punktów tej powieści jest nie tylko dobrze wykreowany klimat przyszłości, ale także bogato rozwinięte postacie, szczególnie główna bohaterka, detektyw Eve Dallas. Jej determinacja, inteligencja i zdolność do wnikliwego analizowania sprawy stanowią serce tej historii, prowadząc czytelnika przez labirynt intryg i zagadek. Mimo, iż podejrzani byli szczególnie podli Eve świetnie sobie radzi z rozwikłaniem zagadki. Bardzo satysfakcjonujący był sposób, w jaki zostali postawieni przed wymiarem sprawiedliwości. Sesje wywiadów były wyjątkowe i stanowiły najważniejszy element tej historii, a także historie ofiar wyzwalających prowokacyjną przeszłość.
Łatwo pomyśleć, że w przypadku niektórych przestępstw minęło zbyt wiele czasu, jak na przykład zamurowane ciało znalezione na jednym z placów budowy. Albo że zmarła kobieta wyrzucona do śmietnika na innym placu budowy nie jest warta czasu i wysiłku szczegółowego śledztwa, ponieważ była bezdomna. Taka postawa może dominować u niektórych dzisiaj i będzie się tak utrzymywać w przyszłości, ale dla Eve Dallas nie ma czegoś takiego jak niegodna ofiara. Pani detektyw dokłada wszelkich starań, aby poznać przyczyny i zagadkę obu ofiar morderstwa. Nie ma dla niej znaczenia, że jedna kobieta była bezdomna, a drugie przestępstwo miało miejsce prawie czterdzieści lat temu. Te kobiety należą teraz do niej i Ewa nie przestanie, dopóki sprawiedliwość nie zwycięży.
Jak się okazało jest to 53 tom z serii o której w ogóle nie słyszałam. Nieopatrznie sięgnęłam po tę część kompletnie nie znając poprzednich tomów. I jeżeli chodzi o śledztwo nie miałam żadnych problemów czy uwag, wszystko było jasne i klarowne. Natomiast jeśli chodzi o relacje bohaterów, to tu odczuwałam pewien dyskomfort, ponieważ często były jakieś odniesienia do zdarzeń z poprzednich tomów. A postaci było mnóstwo, w końcu musiały wypełnić ponad 50 tomów. To trochę tak jak telenowela, między wierszami dowiesz się kto, z kim, gdzie kupił dom i z kim jest w związku. Jeśli nie zna się wcześniejszej historii, było to naprawdę męczące.
Ogólnie książka była dobra. Autorce udało się wpleść do powieści humor, zapewniając bardzo potrzebną lekkość, aby zrównoważyć niektóre poważniejsze i ponure aspekty tej historii. A tych nie brakuje - tematy obejmują morderstwo, sprawiedliwość, dynamikę rodziny, przemoc domową, rasizm, niewierność, kłamstwa, tuszowanie i nietolerancję wobec innych, a także wstawanie w obronie niewinnych i umarłych. Jeśli lubisz angażować się w sprawy policyjne z odrobiną romantyzmu i humoru, to polecam tę serię (tylko zacznij od początku😉)