A z popiołów zrodzi się ogień recenzja

Uwielbiam wracać do starych opowieści, często mam wrażenie, że mają do zaoferowania więcej niż aktuane nowości, ale zdarza się i tak, że widzę w nich więcej mankamentów, niż zobaczyłabym kiedyś.

Wznowienie starej historii w nowej okładce - przy okazji, cudownej w dotyku, kocham ten rodzaj tekstury.

Do rzeczy:

"A z popiołów zrodzi się ogień" to dwie historie łączące się w jedną, dostajemy dwuosobową narrację pierwszoosobową, przeciwności i trójkąt (a jak ktoś słusznie zwrócił mi uwagę to w zasadzie czworokąt) miłosny.

To była przyzwoita historia, podobała mi się i nieźle się przy niej bawiłam, ale nie ukrywam, że nie skradła mojego serca.

Czemu? Z prostego powodu, nie była złożona, fabuła była opisywana w powierzchowny sposób, czasem brakowało mi uzasadnienia jakim cudem coś się wydarzyło, bo po prostu się stało - akcja mknęła w kierunku zażyczonym sobie przez autorkę, gdy coś miało pójść gładko to szło i mieliśmy to wziąć na wiarę, a gdy nie to robiło się zbyt melodramatycznie. Takie zabiegi do mnie nie przemawiają, zwłaszcza w wątpliwych sytuacjach, przez te skrajności czułam się jakbym oglądała teatrzyk i nie mogłam w pełni wczuć się w historię. A cały wątek rebeliantów był bardzo słabo nakreślony i równie dobrze mogłoby go nie być

Dość mocne zarzuty, co nie? Ale nie martwcie się, bo to wynika ze złości, gdyż ta książka miała ogromny potencjał dołączyć do grona moich ulubieńców, ale przez to wyżej nie mogła.

Jednak ma też swoje plusy, najważniejszym dla mnie jest rozwój głównej bohaterki - Laia wraz z lekturą robi ogromny postęp i ze strachliwej osóbki przemienia się w groźną, wykształca jej się ostry charakter i takie przemiany lubię! Chociaż najbardziej polubiłam Eliasa, uważam, że to najlepiej wykreowana postać w całej historii, podoba mi się przedstawienie jego dylematów oraz jego wariantu odwagi. Bohaterowie są pokazani jako ludzie, a nie istoty idealne i za to można docenić tę książkę.

A akcja, kurde, te próby robiły się tak okrutne, że aż serce mnie bolało. Cały ten świat ocieka brutalnością, były momenty, w których się wczuwałam, więc mimo wszystko ta historia wciąga i warto po nią sięgnąć. Twórczo jest to lekka fantastyka, ale fabularnie ciężka. Końcówka to rodzaj tych, po których potrzebujesz kontynuacji na już i tak też jest w moim przypadku, na pewno wrócę do tego świata z nadzieją na poprawę twórczą.

Ode mnie 6/10⭐️ Było fajne, ale mogło być lepsze.

Współpraca barterowa z wydawcą.