Morze naszych tajemnic recenzja

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszej powieściach jednak nie miałam przyjemności żadnej z nich przeczytać. Postanowiłam sięgnąć w końcu po historię spod pióra pisarki przy okazji jej najnowszej powieści, którą jest właśnie książka "Morze naszych tajemnic". Okładka tej powieści całkowicie skradła moje serce, a opis ogromnie mnie zainteresował. W książce znajdujemy motyw age gap (ona jest starsza) oraz slow burn, która ja osobiście bardzo lubię. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Mi zapoznanie się z historią Elizy i Mikołaja zajęło jedno popołudnie i uwierzcie, że nie byłam w stanie odłożyć tej powieści chociażby na chwilę. Z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów oraz ich relację. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w świetny i bardzo autentyczny sposób wykreowani, nie są idealni, tak jak my popełniają błędy, mają swoje tajemnice, postępują pod wpływem chwili dlatego tak łatwo się z nimi identyfikować w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga postaci co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się zmagają, za sprawą retrospekcji mogłam dowiedzieć się jakie wydarzenia z przeszłości odcisnęły piętno na ich obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje tak naprawdę od pierwszych chwil zaskarbili sobie moją sympatię, są charakterni, mają za sobą trudne doświadczenia. Ich relacja została w rewelacyjny sposób zaprezentowana, należy do gatunku tych skomplikowanych, co wywoływało zarówno w samych bohaterach jak i Czytelniku całą paletę emocji i wrażeń. Wielokrotnie potyczki słowne bohaterów, wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Tak jak wspominałam wcześniej mamy tutaj motyw slow burn, wszystko toczy się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym bohaterom, co niesamowicie mi się podobało. Od samego początku intrygowało mnie jakie tajemnice skrywają bohaterowie i muszę przyznać, że takiego obrotu sprawy to ja się kompletnie nie spodziewałam, szczególnie w przypadku Elizy. Autorka w swojej powieści porusza szereg ważnych, życiowych i ponadczasowych problemów dzisiejszego społeczeństwa, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas. Między innymi mowa o trudnych relacjach rodzinnych, problemach z alkoholem, uzależnieniu od drugiego człowieka, manipulacjach, znęcaniu się psychicznym i fizycznym, zespole stresu pourazowego (PTSD). To co kryła druga część powieści na swoich stronach sprawiło, że czytałam ją mając cały czas łzy w oczach. Jednocześnie ogromnie spodobała mi się postawa Mikołaja, który za wszelką cenę postanowił wspierać i troszczyć się o Elizę. Taki mężczyzna to skarb! Kiedy już myślałam, że nic więcej nie jest w stanie mnie tutaj zaskoczyć Aneta zaserwowała takie zakończenie, że łzy lały się strumieniem i za nic w świecie nie mogłam ich opanować! Zatem naszykujcie sobie duże opakowanie chusteczek, jest niezbędne podczas lektury "Morza naszych tajemnic". Jest to niezwykle emocjonująca, poruszająca i trudna opowieść, która nie jednego Czytelnika zmusi do refleksji, ponieważ ukazuje wiele uniwersalnych prawd i wartości, którymi powinniśmy kierować się w życiu. Cudownie spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne historie spod pióra pisarki. Bardzo polecam