Szczęśliwy los recenzja

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Są takie książki, że się bierze je do ręki, zaczyna czytać i czyta aż do ostatniego słowa. A ich recenzja po prostu sama zbiega z klawiatury - i to właśnie jest taka książka …
Alę, Basię, Julkę i Lilkę połączyła w szkole przyjaźń tak silna, że przetrwała kolejne lata po skończeniu szkoły i nic jej nie naruszyło - nawet milion wygrany w totolotka.
Wprawdzie Ala, która wypełniała kupon, zarządziła też co z wygraną zrobią, ale ponieważ była to realizacja ich marzenia jeszcze sprzed matury, żadna się nie sprzeciwiła. I pewnego pięknego dnia ruszyły z miasta Łodzi na Podlasie, do wsi Babibór Podlaski – sfinalizować zakup siedliska w którym miały zamiar otworzyć pensjonat.
I nawet przez sekundę nie pomyślały jaki to „szczęśliwy los” tam je czeka; no bo i kto by się spodziewał, że bonusem do wygranej w totolotka będzie morderstwo? ...
I ja nie myślałam ani chwili – dopadłam tę książkę najszybciej jak się dało i przeczytałam jednym tchem - bo za prawdziwie „szczęśliwy los” dla czytelników lubiących tak jak ja kryminały z humorem, uważam pojawienie się Małgorzaty Starosty jako autorki. Piszącej fantastycznie dobrze i sporo – w ciągu niespełna roku ukazały się jej cztery książki, każda licząca ponad 300 stron, co samo w sobie jest wynikiem imponującym. A do tego te książki to istne perły, jakości tej samej co książki Joanny Chmielewskiej, tzn., są TAK SAMO DOBRE. Ale nie takie same!!!
We wszystkich powieściach pani Małgorzaty są wykreowane bardzo interesujące osoby, wyraziste, prawdziwe i żywe, takie, które chciałoby się osobiście poznać (albo i nie), i których szkoda byłoby tylko na jedną książkę. Jest inteligentny humor, dowcipne dialogi i pełna niespodzianek fabuła, szybko nabierająca tempa.
Ale ta książka jest zupełnie inna w nastroju i klimacie niż poprzednie.
W „Babach pruskich” nacisk był położony na więzy rodzinne, tu ciężar przerzucony jest na przyjaźń. Tam życie pędziło jak Pendolino i były „wędrówki po Polsce”, tu życie płynie jak Narew czasem niespiesznie, a czasem wartko. I jest piękne Podlasie, miejsce gdzie wiara w Boga nic a nic nie koliduje z wiarą w rusałki i wodniki, gdzie czas się zatrzymał, co niektórzy nazywają zacofaniem i gdzie nikt nikomu bez zaproszenia do mieszkania nie wchodzi …
Krótko mówiąc jest to gratka dla tych, co kochają nie tylko komedie kryminalne, ale też Podlasie i książki napisane pięknym językiem polskim. Tu prawie każde słowo jest tym, które powinno być tu i teraz. Nawet słowa uważane za wulgaryzmy - ledwie kilka! - nie rażą, tak bardzo są na miejscu, ze względu na wypowiadającą je osobę i sytuację. No i, znaczna ich część jest dosyć oryginalna, jak np. sflądrysyn czy burdygiel ...
A ci, którzy lubią porozmyślać, o życiu i świecie, też znajdą tu sporo dla siebie – delikatnie, bez nieznośnego dydaktyzmu, wskazane różne sprawy i problemy obecne w naszym życiu.
Doprawdy, wielka szkoda, że szybciej się książkę czyta niż ją autor pisze – bo to dopiero I tom, a tu ciekawość żre: „Co dalej?! No co dalej?!!! …”