Szeptem recenzja

Dobrze pamiętam mieszaninę uczuć, kiedy po raz pierwszy usłyszałam o tej książce. Wtedy często porównywano ją do "Zmierzchu", a ja nie chcąc powielać tych samych schematów, odpuściłam sobie. Tytuł powrócił do mnie dopiero po jakimś czasie, gdy szał na powieść minął i pomyślałam, że warto spróbować.
Książka opowiada o siedemnastoletniej Norze i tajemniczym, pewnym siebie Patchu. Między bohaterami zaczyna dziać się coś więcej i wszystko wygląda na typowe romansidło, jednak cała historia to gra pozorów i nic nie jest takie, jak się wydaje.
Fabuła wciąga od pierwszych stron. Wszystko jest opisane tak realistycznie, że sama zaczęłam się zastanawiać "Co by było gdyby...?".
Norę polubiłam od razu. Czułam, jakbyśmy były ulepione z tej samej gliny. Potrafiłam się w nią wczuć, zwłaszcza, że historia pokazana jest z jej perspektywy. Z Patchem było inaczej. Cały czas zachowywałam dystans i czułam , że coś w nim jest nie tak. Dopiero potem, gdy wszystko wyszło na jaw, zobaczyłam jego prawdziwe, pełne emocji oblicze, które mnie urzekło.
Cała książka zaskakuje. Do ostatnich stron nie wiedziałam kto tak naprawdę jest wrogiem. Gdy skończyłam, miałam niezły mętlik w głowie i od razu przeczytałam ją ponownie, by dostrzec szczegóły, które wcześniej mi umknęły. Czułam się dziwnie wiedząc, że to co na jednych stronach jest prawdą, na kolejnych okazuje się mistyfikacją, ale to świadczy o geniuszu autorki i jej warsztatu pisarskiego.
"Szeptem" było jednym z pierwszych paranormali, jakie przeczytałam. Pierwszym i jak na razie najlepszym. Nigdy wcześniej, podczas czytania, nie miałam do czynienia z takimi emocjami. Każdą stronę przeżywałam razem z bohaterami, którzy moim zdaniem byli bardzo dobrze wykreowani. Jedyną postacią, której nie umiałam znieść była Vee, przyjaciółka Nory. Pokazała się jako strasznie irytująca, a niekiedy wręcz głupia dziewczyna. Czytając miałam nadzieję, że w dalszych częściach albo wydorośleje, albo będzie jej mniej.
Książka ma też dużo humoru. Cięte riposty Patcha lub dialogi jego i Nory, doprowadzały mnie do łez. Bardzo podobało mi się też, że wbrew pozorom prym wiedzie tu wartka akcja. Ani razu nie stwierdziłam, że coś dzieje się zbyt powoli. Teraz małe zażalenie co do miłości opisanej w książce. Miałam wrażenie, że ich uczucie na początku opiera się wyłącznie na pożądaniu, a dopiero później tak naprawdę się poznają. Raziło mnie to, bo jako niereformowalna romantyczka, mam inne spojrzenie na prawdziwy związek.
Książka należy do moich ulubionych, a przez małe niedociągnięcia cenię ją jeszcze bardziej. Nie pozostaje mi nic innego, jak gorąco zachęcić do przeczytania "Szeptem" tych, którzy jeszcze tego nie zrobili.