Szkice z życia. Antologia opowiadań. recenzja

O inicjatywie Blogerzy Książki Piszą słyszał już chyba każdy szanujący się właściciel książkowego bloga. Oto grupka blogerów, wspólnymi siłami postanowiła wydać e-booka ze swoimi opowiadaniami. W grupie znalazły się zarówno osoby, które mają na swoim koncie pierwsze pisarskie doświadczenia, jak i takie, dla których, miejmy nadzieję, ten zbiorek dopiero otworzy nowe możliwości.

Pomysł bardzo sobie cenię i nie wiem, czy sama miałabym odwagę na taki krok. Oto osoby, które dotąd oceniały pracę innych, stają w sytuacji, w której same będą oceniane... Biorąc pod uwagę, że wiele osób sceptycznie podchodzi do opowiadań, stworzenie takiego, które naprawdę ujęłoby czytelników to nie lada sztuka...

Zbiór mieści w sobie aż 27 opowiadań, których motywem przewodnim stało się życie. Pragnąc zachować możliwie duży obiektywizm, podczas czytania ignorowałam nazwiska autorów. I z tym większym zainteresowaniem studiowałam informacje na ich temat po zakończeniu czytania całego zbioru.

Życie to bardzo pojemne pojęcie, co autorzy wykorzystali na wiele różnorakich sposobów. Powstały historie, których doświadczyć mógłby każdy z nas, jak i takie, w których nie zabrakło odrobiny abstrakcji. Nie ograniczono się nawet do człowieka jako głównego bohatera. W końcu bohaterem może być również schodek! Bogata wyobraźnia blogerów sprawiła, że mamy przed sobą naprawdę ciekawą pozycję, pełną śmiechu, wzruszeń, smutku i łez, naprawdę te opowiadania potrafią wywołać sporo emocji.

Oczywiście biorąc pod uwagę tak licznych autorów, trudno powiedzieć, że wszystkie opowiadania prezentują jednakowy poziom. Znalazły się tu zarówno takie, w przypadku których czytelnik błaga o ciąg dalszy (o ile bloger nie uśmiercił swego bohatera...) jak i takie, przy których nie można oprzeć się wrażeniu, że to dopiero początek pisarskiej kariery autora. Podobnie tematyka - może zarówno cieszyć jak i nużyć, w zależności od naszych osobistych, czytelniczych preferencji. I chyba dobrze, że tak właśnie jest. W ten sposób powstaje bardziej wiarygodny obraz jakże niedoskonałego życia...

Podobnie jak wielu czytelników, i ja znalazłam tutaj swoich faworytów, których nazwisk będę w przyszłości wypatrywać. Opowiadanie, które ujęło mnie już od pierwszego zdania i do samego końca pozostało tym najulubieńszym, stało się dzieło Katarzyny Warpas – BOJĘ SIĘ CIEBIE, POTOMKU. Nie potrafię tego uzasadnić, być może zachwycił mnie język, jakim posługuje się autorka, przewrotność jej sposobu rozumowania, a może zszokowała mnie ona tym, jak doskonale ubrała w słowa moje własne obawy... Trudno jednak nie wspomnieć o innych, świetnych opowiadaniach. PIELĘGNUJMY GUZIKI – cudowna, ciepła opowieść o tym, o co w życiu warto dbać, POWRÓT OJCA – wstrząsający monolog człowieka, który stracił wszystko, co nadawało jego życiu sens, OPOWIEŚĆ TRZECIEGO STOPNIA – urocza opowieść z bardzo nietypowej perspektywy, GOLEM POZNAŃSKI – opowieść, której nadal nie potrafię do końca zdefiniować i na pewno do niej wrócę, OSTATNIA MISJA – poruszająca do bólu, jakże aktualna i prawdziwa historia, gdy wojskowa rzeczywistość staje między dwójką młodych ludzi...

Zbiór „Szkice z życia” dostarczył mi wielu intensywnych emocji i chyba przekonał do tej krótszej formy literackiej, jakim są opowiadania. Zaopatrzony w zbiór telefon sprawił, że mogłam czytać dosłownie wszędzie a w zależności od tego, jakim czasem dysponowałam, wybierać odpowiednią długość opowiadań. Do lektury zachęcam wszystkich, bo w tej różnorodności każdy ma szanse odkryć coś, co przypadnie mu do gustu. A wszystkim autorom serdecznie gratuluję i życzę wielu dalszych sukcesów!