Zatoka o północy recenzja

Diane Chamberlain to jedna z najbardziej poczytnych pisarek powieści obyczajowych adresowanych głównie do kobiet. Miałam już okazję zetknąć się z kilkoma jej książkami. Przyznaję, ze zmiennym szczęściem. Akurat "Zatoka o północy" jest jedną z tych, które mniej mi się podobały, mimo że początek był obiecujący.

Fabuła toczy się dwutorowo - współcześnie i w 1962 roku. Właśnie wtedy nastoletnia Isobel, siostra Julie i Lucy zginęła w tragicznych okolicznościach nad zatoką. To zdarzenie położyło się cieniem na życiu całej rodziny i wywiera do tej pory wpływ na postępowanie sióstr i ich matki. Z perspektywy Julie, Lucy i ich matki Marie powoli poznajemy, jak wyglądało ich życie w przededniu wypadku i po nim. Tymczasem w życiu Julie pojawia się nagle Ethan Chapman. Przynosi ze sobą wspomnienia wakacji z dzieciństwa, także tych tragicznych. Informuje, że jest w posiadaniu informacji, które mogą sprawić, że policja wznowi śledztwo w sprawie śmierci Isobel. Julie od zawsze przekonana była, że wcześniejsze ustalenia policji były błędne i że za śmierć siostry odpowiedział niewinny człowiek. Czy tym razem uda się odkryć prawdę?

Diane Chamberlain starała się napisać powieść wyważoną, nieprzeładowaną nieprawdopodobnymi zbiegami okoliczności. I to jej się udało. Niestety, wyszło też trochę nudno. Mimo ciekawych rozterek współczesnych bohaterów, i tak bardziej ciągnęło mnie do części z przeszłości i wyjaśnienia zagadki śmierci Isobel. Najgorsze, że od samego początku nie zapałałam sympatią do Julie. Była trudną kobietą w roli żony, matki i pisarki, a jeszcze gorszą w roli dwunastolatki zazdrosnej o powodzenie starszej siostry, wymyślającej niestworzone historie domorosłej Nancy Drew. Przypominała mi trochę Briony z "Pokuty". Były też dające się lubić postaci, jak Lucy czy Shannon.

Przygody z Zatoką o północy nie mogę zaliczyć do udanych że względu na to, że książka mnie znudziła. Jednak miłośniczki literatury kobiecej mogą po nią sięgnąć, ponieważ jako powieść obyczajowa sprawdza się bardzo dobrze.