Targowisko próżności : powieść bez bohatera. 1 recenzja

„Targowisko próżności” to nie tylko historia sprytnej intrygantki Becky Sharp, ale też piękna panorama społeczności szlacheckiej Anglii w czasach napoleońskich. Autor pisze o bliskich historycznie mu czasach, więc możemy doskonale poznać klimat tamtych lat.

Kim jest panna Rebecca Sharp ? Myślę, że to jest mniej ważne od tego kim Becky chce być. Córka malarza i tancerki, która chłodno kalkuluje, jakim sposobem może dostać się do wyższych sfer. Udaje przyjaciółkę, aby być bliżej bogaczy. Sprytnie zostaje opiekunką starej arystokratki. Cały czas kombinuje, co zrobić, aby wspiąć się jeszcze wyżej. Jej małżeństwo to przepustka do wielkich pieniędzy, jednak rodzina pana młodego jej nie akceptuje. Majątek przechodzi jej koło nosa. Becky jednak jest osóbką, która się nie poddaje. Kieruje sprawami męża, zapożycza się u znajomych bogaczy. Wciela się w rolę wielkiej damy.
Zapomina jednak, co w życiu jest najważniejsze. Nie interesuje się uczuciami męża, dziecko traktuje, jak balast a kłamstwo staje się jej naturą. Bryluje wśród towarzystwa, które uważa za nudne. Zostaje przedstawiona na dworze przed królem. Czaruje mężczyzn, a kobiety muszą ją tolerować. Z nikim nie zaprzyjaźnia się bez ukrytego celu. Ludzi traktuje przedmiotowo. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli wysoko wejdziemy, po trupach do celu – możemy z taką samą łatwością z wielkim hukiem spaść w dół.

Oprócz panny Sharp w książce przedstawione są losy jej przyjaciółki – Amelii Sedley. To absolutne przeciwieństwo Becky. Jest to nieśmiała, skromna osóbka, zakochana w jednym mężczyźnie i tylko mu oddana. Postać Amelii podkreśla wyrazistość Becky.

Książki nie czyta się łatwo. Rozbudowane opisy zwyczajów szlachty, drzew genealogicznych i powiązań między rodami może nudzić. Myślę jednak, że dojrzały czytelnik doceni tę dbałość o szczegóły autora. Wiliam Makepeace Thackeray nie upiększa swojej epoki. Demaskuje zakłamanie, fałszywe postawy ludzkie i hipokryzję wyższych sfer. Jest szczerym, bezstronnym obserwatorem. Za to cenię tego autora.