Ten głód recenzja

„ Jako psychopatka jestem białą tygrysicą zaburzeń psychicznych. Jestem dziwem natury ”.

Jej dusza wciąż nienasycona,
jej zmysły wciąż doznań głodne.
Wczepiła się w zła ramiona,
jej pragnienia w zmysłach dorodne.
Lepka od wrażeń, niezaspokojona,
a jej wnętrze ciemne i płodne.
Dusza podnieceniem rozniecona,
a jej serce w wymowie chłodne.

Ich ciała chłonęła i smakowała,
zaspokajała namiętności głód.
Ich ciepłem wnętrza się posilała,
uczucia zamieniła w chłód.
Wykwintności smakiem się napawała,
a jej serce zimne jak lód.
Krwi lepkością zmysły otulała,
a jej wnętrze słodkie jak miód.

„ Ten głód ” to absolutnie sensualna, namiętna i przerażająca spowiedź kanibalki. Fascynująco apetyczny i obrzydliwy pamiętnik seryjnej morderczyni, Dorothy. Porywająca historia kobiety jakże silnej i niezależnej, cenionej krytyczki kulinarnej o psychopatycznym umyśle. Wielbiącej doznania erotyczne i smakowe, rozpływającej się w różnorodności spożywanych potraw. Niesamowicie głęboko i rozkosznie ta książka dotyka zmysłów, wtapia się w czytelniczą duszę i ją emocjami oplata. Językiem kunsztownym, prozą wyważoną i piękną, niemalże dotykalną i namacalną wypełnia wnętrze. Kusi, ach, jak kusi bogactwem słów pisanych, których ciągle byłam głodna, ciągle spragniona, ciągle łaknąca.

Chelsea G. Summers zabrała mnie w wyjątkowo lubieżną i upojną podróż, prowadząc rozpustnymi i mrocznymi ścieżkami umysłu psychopatki. Otworzyła przede mną drzwi do rozkosznego, a zarazem obrzydliwego świata ludzkiej psychiki obarczonej przenikliwym i dogłębnym wynaturzeniem. W głąb mojej duszy wniknęła mocno i intensywnie, zostawiając ją z kobiecym obrazem feministycznej siły, makabrycznym portretem pozbawionej sumienia kanibalki, a także z głębią języka pełnego ekstatycznych metafor i opisów. Sprawiła, z emocje zmysły zatopiły się w emocjonujących doznaniach, a moja dusza wypełniona została ogromem wrażeń, które na długo ze mną zostaną.
Polecam, choć nie każdemu. Jest mocna. Są momenty, kiedy trzeba brać głęboki oddech.